Na steli przedstawione są dwie postacie: kobieta spoczywająca na łożu i stojąca za nią z prawej strony orantka. Układ obu postaci oraz ich ubiór powtarzają znany choćby ze Steli syna Chajremona oraz Izydory schemat kompozycji ukazującej zmarłego na kline oraz stojącej orantki. Pod łożem wyryte są elementy biesiady grobowej: zarys snopka zboża oraz stolik na trzech nogach.
Zachowana górna część prostokątnej koptyjskiej steli nagrobnej ukazuje stylizowany fronton świątyni, oparty na dwóch kolumnach. Trzony i kapitele zdobi dekoracja z liści akantu. Pole tympanonu wypełnia palmeta z rozłożonymi wachlarzowato liśćmi, boki zaś dekorowane są motywem geometrycznym. Na ukośnych belkach przyczółka umieszczone były gołębie, z których zachował się tylko lewy, trzymający w dziobie gałązkę.
Stela przedstawia chłopca w charakterystycznej dla sztuki wczesnochrześcijańskiej pozycji oranta, czyli postaci modlącej się z rękoma wzniesionymi ku górze. Taka forma ukazania zmarłego symbolizować miała duszę zbawioną. To jedyna tego typu stela z nekropolii w Kom Abu Billou znajdująca się w zbiorach polskich. Dzięki odczytaniu zachowanej częściowo inskrypcji, wiemy, że chłopiec zmarł w wieku lat 5 i miał na imię Bes.
Kompozycje złożone z kilku osób stanowią rzadkość wśród przedstawień na stelach z Kom Abu Billou. Relief ukazuje parę małżeńską ze stojącymi po obu stronach orantami, będącymi ich dziećmi. Stela jest znacznie uszkodzona; brakuje jej górnej części, ale nie przeszkadza to w odtworzeniu całości sceny.
Zachowany górny fragment steli przedstawia zmarłą w pozycji znanej z pozostałych tablic nagrobnych z cmentarzyska Kom Abu Billou. Kobieta spoczywa na materacu przykrywającym łoże (kline), opierając lewy łokieć na dwóch poduszkach. W prawej, nienaturalnie długiej ręce trzyma czarę. Ubrana jest w powszechnie noszone greckie szaty wierzchnie: chiton i himation. Ma długie włosy, zaczesane za uszy i opadające na piersi. Nie wiemy, jak wyglądała twarz zmarłej, gdyż jej przedstawienie uległo zniszczeniu. Naprzeciw kobiety wyryto sylwetkę siedzącego i zwróconego w jej stronę szakala.
Scena widoczna na steli przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu (kline). Powtarza się w niej schemat znany z innych steli z Kom Abu Billou. Mężczyzna spoczywa na materacu, opierając się lewym łokciem na dwóch poduszkach. W prawej wyciągniętej dłoni trzyma wieniec. Przedstawienie postaci jest niezwykle podobne do zastosowanego w datowanej również na 1. połowę III wieku Steli syna Chairemona oraz Izydory. Pod łożem widoczne są ofiary grobowe, wykonane techniką rycia.
Na zachowanej dolnej połowie reliefu widoczny jest zmarły (od pasa w dół) leżący w pozycji bankietowej na kline (łożu) przykrytej materacem, wsparty na dwóch poduszkach. Ubrany jest w greckie szaty wierzchnie: chiton i himation. Dobrze zachował się dolny fragment steli, na którym widoczne są wyraźnie elementy biesiady grobowej: dwa snopy zboża i umieszczona pomiędzy nimi amfora oraz okrągły stolik na trzech nogach połączonych poprzeczką. Pod przedstawieniem pozostawiono dwie linijki na inskrypcję.
Stela przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu w pozycji biesiadnej z nogami skrzyżowanymi. Mężczyzna jest ubrany w gładką tunikę i pozbawiony fałd płaszcz, którego układ nie odbiega od tych na innych stelach z Kom Abu Billou. W lewej ręce opartej na poduszkach trzyma girlandę, zaś w prawej, wyciągniętej – skyfos (rodzaj głębokiego pucharu do wina).
Płyta nagrobna, składająca się z dwóch elementów, została znaleziona w czasie prac archeologicznych prowadzonych w latach 1966–1975 w obrębie południowego skrzydła budynku nr 5 na Wawelu, pod kierunkiem Stanisława Kozieła i Mieczysława Frasia. Płyta nakrywała grobowiec, który znajduje się w obrębie apsydy zachodniej reliktów rotundy dwuapsydowej określonej przez badaczy jako kościół B.
Rzeźba została zakupiona w Kairze u jednego z antykwariuszy przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej. Stela pochodzi z chrześcijańskiego stanowiska w Dolnej Nubii (obecnie Egipt) w Ginari Tafah. Płytę wieńczy ryta imitacja konchy...
Trzecia ze stel nagrobnych znalezionych w Ginari Tafach i znajdujących się w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Krakowie. Została napisana w języku greckim. Zawiera jednak liczne błędy gramatyczne, które powstały w dużej mierze pod wpływem języka staronubijskiego. Epitafium kończy słowo „Amen” i znak krzyża.
Stela pochodzi z chrześcijańskiego cmentarzyska w Dolnej Nubii (na terenie dzisiejszego Egiptu) w Ginari Tafah. To jedna z trzech steli z tego rejonu prezentowanych na naszym portalu i jedna z siedmiu, jakie w ogóle znajdują się w Polsce.
Stela została zakupiona w Kairze u Eliego Alberta i Josepha Abermayora przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej. Scena wyobraża zmarłego leżącego na kline (gr. łoże) i stojącą naprzeciw niego orantkę. Mężczyzna na łożu ubrany jest w chiton (gr. szata bez rękawów, spinana na ramionach) z krótkimi rękawami i himation (gr. prostokątna wełniana tkanina noszona w Grecji jako szata wierzchnia) zrolowany w pasie, owinięty wokół lewej dłoni. W prawej wyciągniętej ręce trzyma kantharos (gr. naczynie na wino). Stojąca przed nim kobieta, ukazana en face, odziana w ten sam sposób, co mężczyzna, unosi ręce ku górze w geście modlitewnym. Pod sceną umieszczona jest inskrypcja. Imię zmarłego zachowało się tylko częściowo; brzmiało być może Sosas. Czytelne pozostało imię jego ojca — Chajremon, a także imię matki zmarłego — Izydora, niezwykle popularne w Egipcie w okresie rzymskim.
