Muzeum Żup Krakowskich nieprzerwanie poszerza swoją kolekcję solniczek z różnych epok i kontynentów, obecnie liczy ona już kilkaset sztuk. Na naszym portalu prezentujemy 6 spośród nich, wyróżniających się misterną dekoracją, a także miejscem i czasem powstania: najstarszą w wielickiej kolekcji...
Prezentowana solniczka należy do wczesnej ceramiki biało-niebieskiej, czyli dekorowanej błękitem kobaltu. Jest ciekawym przykładem dalekowschodniej porcelany importowanej do Europy, o rzadko występującej formie. Obiekt przebył długą drogę do kolekcji wielickiego muzeum, bowiem powstał w Chinach w okresie Kangxi...
Solniczka porcelanowa w kształcie figurki z pojemnikiem na sól. Bardzo dekoracyjna postać murzynki z koszem powstała w najstarszej europejskiej manufakturze porcelany w Miśni, położonej niedaleko Drezna. Została wykonana według modelu opracowanego przez Johanna Friedricha Eberleina w 1741 roku...
Cennym wyrobem rzemiosła artystycznego jest srebrna i złocona solniczka — przykład barokowego złotnictwa z Augsburga, jednego z najważniejszych europejskich ośrodków złotniczych.
Ten niewielki przedmiot przenosi nas w świat zbytkownych, wyrafinowanie urządzanych willi i salonów belle époque. Na przełomie XIX i XX wieku wnętrza projektowano spójnie wraz z wyposażeniem w jednolitym stylu secesji, rozpoczynając od witraży w oknach aż po suknie pani domu.
Srebrna solniczka w kształcie chłopca pchającego sanki to faktycznie miniaturowa rzeźba. Wywołuje podziw dla precyzji XIX-wiecznego twórcy z Frankfurtu, który w mikroskopijnej skali kilkucentymetrowego dzieła potrafił opracować liczne, misterne detale i dekoracje...
Srebrna solniczka w kształcie wydłużonej czarki, udekorowanej przy krawędzi ażurowym pasem roślinnym, jest wysokiej klasy dziełem złotniczym. Powstała we Francji doby przedrewolucyjnej — wykonał ją w Paryżu w latach 1786-1787 złotnik Jean-Baptiste-François Chéret. Precyzyjne określenie autorstwa, czasu i miejsca powstania tego dzieła jest możliwe dzięki znakowaniu, które w przeszłości miało poświadczać występowanie cennego kruszcu, a współcześnie jest źródłem informacji o dziejach obiektu; jego interpretacja wymaga jednak często detektywistycznego śledztwa.
