|
Rzeźba „Gladiator” Piusa Welońskiego Pełnoplastyczna, całopostaciowa rzeźba przedstawia gladiatora rzymskiego z uniesionym ramieniem. Na postumencie został wyryty napis: „Ave Caesar! Morituri te salutant” („Niech żyje Cezar! Idący na śmierć cię pozdrawiają”). Gladiator to, sądząc po atrybutach, najprawdopodobniej retiarius (sieciarz). Walczył on trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę. Polska publiczność zwracała przede wszystkim uwagę na słowiańską fizjonomię wojownika, dopatrując się w dziele Welońskiego ukrytego przesłania narodowego. Świadomość narodowa kazała widzieć w tej klasycznej, na wskroś akademickiej pracy alegorię sytuacji Polaków pod zaborami. Odnajdywano ją w losie rzymskiego gladiatora, którego życie zależne było od jego właściciela. |
Krištof Kintera, „All My Bad Thoughts” Rzeźba jest wizualizacją stanu ducha. Bardzo trudno jest przekazać depresję, bo brakuje słów, a dostępne sposoby mówienia o niej są zbanalizowane do granic nudy. Obraz okazuje się nośnikiem znacznie bardziej pojemnym i wrażliwym, niż słowo czy poezja. Leżąca postać zalana jest „czarną wydzieliną duszy”. |
Rzeźba „Ludowika z Kęt” Rzeźba kościelna pochodząca prawdopodobnie z XVII wieku przedstawia, jak się przypuszcza, świątobliwą Ludowikę z Kęt, żyjącą w latach 1563–1623. Ludowika przyszła na świat w rodzinie ubogich mieszczan i pierwszy okres swojego życia spędziła w Kętach. W wieku 30 lat dołączyła do grupy pątników zmierzającej do Rzymu. Pozostała w Wiecznym Mieście, gdzie wstąpiła do wspólnoty Trzeciego Zakonu św. Franciszka. |
Czy wiesz, że Historia krótkiej działalności artystycznej fabryki fajansów Niedźwiecki i S-ka na Dębnikach W latach 1900–1910 na Dębnikach, wówczas jeszcze poza granicami administracyjnymi Krakowa, funkcjonowała fabryka fajansów J. Niedźwiecki i S-ka. Stosunkowo krótką działalność tej niewielkiej manufaktury można uznać za zjawisko, nie tyle z przemysłowego, co artystycznego punktu widzenia. Jednolitą produkcję charakteryzowała przede wszystkim inwencja w zakresie form i dekoracji oraz wysoki poziom wykonania tych modernistycznych wyrobów, szczególnie widoczny na tle lokalnej wytwórczości, ale również w konfrontacji z zagranicą. |
Czy wiesz, że Trudności z datowaniem dzieł Piotra Michałowskiego Skąd trudności z datowaniem dzieł Piotra Michałowskiego? Artysta, będąc osobą zamożną, nie wystawiał swoich prac na sprzedaż. Nie umieszczał na swoich dziełach sygnatur i dat, co znacznie utrudnia ustalenie chronologii ich powstawania. Specjaliści radzą sobie z tą trudnością, analizując nie tylko stylowy, ale również materialny aspekt twórczości artysty, tj. krosna, płótna, podobrazia papierowe i tekturowe, przeklejenia, zaprawy i pigmenty używane przez Michałowskiego. Przypisują następnie stosowane przez niego materiały do tych, które były dostępne w miejscu, w którym akurat przebywał. |
Rzeźba „Halabardnik” Eksponat pochodzi z niezachowanego zamku kasztelańskiego w Bieczu. Dla mieszkańców i miłośników historii Biecza eksponat ten stanowi romantyczny przyczynek do dziejów miasta i mówi o jego wielkości i znaczeniu w zamierzchłych czasach. |
Rzeźba „Portret Zofii Potockiej” Walerego Gadomskiego W latach 1850—1858 Walery Gadomski studiował w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie pod kierunkiem Wojciecha Stattlera (rysunek i malarstwo) oraz Henryka Kossowskiego (rzeźba). Równolegle kształcił się u Franza Bauera w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1856—1858). Walczył w powstaniu styczniowym. W latach 1876—1889 wykładał rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Wsławił się popiersiami wybitnych współczesnych mu osobistości, m.in. Jana Matejki czy Józefa Szujskiego, a także postaci historycznych (Wita Stwosza, Jana Długosza). Tym razem przedstawił postać nie mniej zasłużoną dla społeczności Krakowa i Krzeszowic — Zofię Potocką. |
Rzeźba przedstawiająca główkę kobiecą Rzeźba została zakupiona w Kairze u Alberta Kohena przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej. Główka figurki przedstawia młodą kobietę w grubym wieńcu z kwiatów. Nosi staranną fryzurę złożoną z regularnie ułożonych pukli nad czołem... |
Rzeźba „Mickiewicz po improwizacji” Wacława Szymanowskiego Wyczerpanego improwizacją, omdlewającego wieszcza podtrzymują dwie kobiece postaci. Figura Mickiewicza zdaje się wyłaniać z nieregularnej bryły, bliskiej chętnie stosowanemu przez Szymanowskiego motywowi morskiej fali. Ten nieco teatralny sposób ukazania postaci ma podkreślić wysiłek towarzyszący powstawaniu wybitnej poezji. W interpretacji Wacława Szymanowskiego, zgodnej z romantycznym obrazem poety, Mickiewicz tworzy pod wpływem nadprzyrodzonego natchnienia. |
Ai Weiwei, „Oil spills” Praca Oil spills została została wykonana w technice ceramicznej, która nieodłącznie kojarzy się z kulturą chińską. Porcelanowe obiekty zostały wypalone w tradycyjnych piecach w Jingdezhen. Sześć elementów z Kolekcji MOCAK-u, które symulują plamy ropy, pochodzi z instalacji składającej się z 25 części. Praca jest komentarzem do współczesnych uwarunkowań ekonomicznych. Jest to symboliczne „zaplamienie” świata przez ropę, która jako surowiec wpływa na politykę międzynarodową. |
Jerzy Bereś, „Szmata” Szmata jest obiektem autorstwa Jerzego Beresia powstałym w 1971 roku. Główna konstrukcja obiektu wykonana z drewna przypomina swą formą żurawia studziennego. W niskim pniaku umocowana została pionowa podpora dla kija. Na jednym jego końcu umieszczono drewnianą dłoń, a z przeciwległej strony jutowy sztandar z białym napisem „SZMATA”. Na podstawie autor umieścił inskrypcję – „SERWUS I 1971”. Praca jest mobilem, który może zostać wprawiony w ruch siłą wiatru bądź przez ingerencję widza. |
Mirosław Bałka, „7+1” Rzeźba 7+1 składa się z ośmiu walców solnych osadzonych w betonowych osłonach. Ostatni z walców obraca się w dyskretny sposób. Walce zostały wykonane z soli pochodzącej z kopalni w Kłodawie, charakteryzującej się brązowo-brunatnymi zanieczyszczeniami, które powodują, że każdy z walców jest trochę inny. |
Rzeźba „Postać męska” Jana Wnęka Rzeźba Postać męska została wykonana z drewna, na którym widoczna jest zachowana szczątkowo polichromia. Figurę wykonał ok. 1850 roku — Jana Wnęk (1828–1869) z Odporyszowa, który był cieślą, rzeźbiarzem samoukiem i genialnym konstruktorem (między innymi maszyny latającej). |
Rzeźba „Nad grobem” Antoniego Pleszowskiego Kobieta o melancholijnym wyrazie twarzy, z włosami okrytymi welonem, sprawiająca wrażenie głęboko zatopionej w myślach uosabia refleksję nad przemijaniem i utratą bliskiej osoby. Sposób przedstawienia siedzącej, swobodnie upozowanej postaci wywodzi się z twórczości Michała Anioła, jak również późniejszej rzymskiej rzeźby sepulkralnej okresu baroku, którą autor dzieła, artysta wykształcony w Krakowie, Wiedniu i Rzymie, znał doskonale. |
„Germanik” – odlew gipsowy rzeźby antycznej Prezentowany odlew antycznego posągu jest kopią oryginalnej marmurowej statuy przechowywanej w Luwrze (Musée de Louvre, Departament starożytności greckich, etruskich i rzymskich, nr inw. MR 315 (Ma 1207). W XVII wieku posąg znajdował się w rzymskich ogrodach papieża Sykstusa V, a następnie w Villa Montalto-Negroni. Statua uważana była wówczas za wizerunek Germanika (Gajusza Klaudiusza Druzusa Cezara Germanika, 15 p.n.e.–19 n.e.). W roku 1685, za pośrednictwem przebywającego w Rzymie malarza Nicolasa Poussina, nabył ją król Francji Ludwik XIV. Następnie została odrestaurowana przez François Girardona (1628–1715) i umieszczona w Wersalu, w Galerii Zwierciadlanej. |
„Gudea” – odlew gipsowy rzeźby antycznej W oddziale zbiorów orientalnych Luwru znajduje się ponad 20 rzeźb uważanych za wizerunki Gudei (w sumie zachowało się ponad 30 wizerunków władcy). Część posągów przedstawia władcę w pozycji siedzącej, a część – stojącej. Prezentowana gipsowa kopia należy do drugiej grupy. W Luwrze znajduje się aż pięć tego rodzaju posągów. Wszystkie one pochodzą z Telo – stanowiska archeologicznego znajdującego się na miejscu starożytnego miasta Girsu w obecnym Iraku. Wszystkich pięć stojących figur Gudei pozbawionych jest głów. Posągi z Telo wydobyto podczas wykopalisk prowadzonych przez Francuzów w latach 1877–1933. Odlew w zbiorach ASP w Krakowie został wykonany wg tzw. Statuy E (sygn. AO 6), którą odkrył w roku 1881 Ernest Choquin de Serzec, kierujący wykopaliskami w Telo w latach 1877–1900. |
„Popiersie Juliana Fałata” Konstantego Laszczki Brązowy popiersiowy portret przedstawia Juliana Fałata (1853–1929) – następcę Matejki na stanowisku dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych i pierwszego rektorznanya Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fałat wybrany w 1895 roku na stanowisko dyrektora SSP przeprowadził reformę uczelni. Zlikwidował Matejkowską pracownię malarstwa historycznego i sprowadził do Krakowa liczne grono profesorów reprezentujących nowe nurty w sztuce. |
Świecznik z klęczącym aniołem Polichromowana, drewniana rzeźba przedstawiająca klęczącego anioła ze świecznikiem w lewej ręce. Postać ubrana jest w długą ciemnozieloną tunikę oraz brązowy płaszcz. Rzeźba została odnaleziona w zniszczonej kaplicy św. Kunegundy na Boczańcu na 1. poziomie wielickiej kopalni soli. |
Czy wiesz, że Maria ze Skrzyńskich Sobańska — marmurowa pani na zagórzańskich włościach Maria Sobańska (1887–1948) należała do hrabiowskiego, wpływowego rodu Skrzyńskich, którzy w XIX wieku stali się właścicielem pobliskiej Gorlicom wsi Zagórzany. Była siostrą Aleksandra Józefa Skrzyńskiego, znanego przed wojną dyplomaty i polityka, premiera Drugiej Rzeczypospolitej w latach 1925–1926... |
Czy wiesz, że Znany, nieznany Konstanty Laszczka Konstanty Laszczka (1865–1956) wydaje się mniej znany niż współcześni mu młodopolscy artyści, spośród których z wieloma się przyjaźnił i których często portretował. Czy nie udało mu się wytworzyć wystarczająco oryginalnego stylu? Specjaliści mówią o ogromnym wpływie Auguste’a Rodina na rzeźbiarstwo Laszczki... |