Pełnoplastyczna, całopostaciowa rzeźba przedstawia gladiatora rzymskiego z uniesionym ramieniem. Na postumencie został wyryty napis: „Ave Caesar! Morituri te salutant” („Niech żyje Cezar! Idący na śmierć cię pozdrawiają”). Gladiator to, sądząc po atrybutach, najprawdopodobniej retiarius (sieciarz). Walczył on trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
Polska publiczność zwracała przede wszystkim uwagę na słowiańską fizjonomię wojownika, dopatrując się w dziele Welońskiego ukrytego przesłania narodowego. Świadomość narodowa kazała widzieć w tej klasycznej, na wskroś akademickiej pracy alegorię sytuacji Polaków pod zaborami. Odnajdywano ją w losie rzymskiego gladiatora, którego życie zależne było od jego właściciela.

Rzeźba kościelna pochodząca prawdopodobnie z XVII wieku przedstawia, jak się przypuszcza, świątobliwą Ludowikę z Kęt, żyjącą w latach 1563–1623. Ludowika przyszła na świat w rodzinie ubogich mieszczan i pierwszy okres swojego życia spędziła w Kętach. W wieku 30 lat dołączyła do grupy pątników zmierzającej do Rzymu. Pozostała w Wiecznym Mieście, gdzie wstąpiła do wspólnoty Trzeciego Zakonu św. Franciszka.

W latach 1900–1910 na Dębnikach, wówczas jeszcze poza granicami administracyjnymi Krakowa, funkcjonowała fabryka fajansów J. Niedźwiecki i S-ka. Stosunkowo krótką działalność tej niewielkiej manufaktury można uznać za zjawisko, nie tyle z przemysłowego, co artystycznego punktu widzenia. Jednolitą produkcję charakteryzowała przede wszystkim inwencja w zakresie form i dekoracji oraz wysoki poziom wykonania tych modernistycznych wyrobów, szczególnie widoczny na tle lokalnej wytwórczości, ale również w konfrontacji z zagranicą.

W latach 1850—1858 Walery Gadomski studiował w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie pod kierunkiem Wojciecha Stattlera (rysunek i malarstwo) oraz Henryka Kossowskiego (rzeźba). Równolegle kształcił się u Franza Bauera w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1856—1858). Walczył w powstaniu styczniowym. W latach 1876—1889 wykładał rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Wsławił się popiersiami wybitnych współczesnych mu osobistości, m.in. Jana Matejki czy Józefa Szujskiego, a także postaci historycznych (Wita Stwosza, Jana Długosza). Tym razem przedstawił postać nie mniej zasłużoną dla społeczności Krakowa i Krzeszowic — Zofię Potocką.

Polichromowana, drewniana rzeźba przedstawiająca klęczącego anioła ze świecznikiem w lewej ręce. Postać ubrana jest w długą ciemnozieloną tunikę oraz brązowy płaszcz.
Rzeźba została odnaleziona w zniszczonej kaplicy św. Kunegundy na Boczańcu na 1. poziomie wielickiej kopalni soli.

 

Rzeźba 7+1 składa się z ośmiu walców solnych osadzonych w betonowych osłonach. Ostatni z walców obraca się w dyskretny sposób. Walce zostały wykonane z soli pochodzącej z kopalni w Kłodawie, charakteryzującej się brązowo-brunatnymi zanieczyszczeniami, które powodują, że każdy z walców jest trochę inny.

Eksponat pochodzi z niezachowanego zamku kasztelańskiego w Bieczu. Dla mieszkańców i miłośników historii Biecza eksponat ten stanowi romantyczny przyczynek do dziejów miasta i mówi o jego wielkości i znaczeniu w zamierzchłych czasach.

Konstanty Laszczka (1865–1956) wydaje się mniej znany niż współcześni mu młodopolscy artyści, spośród których z wieloma się przyjaźnił i których często portretował. Czy nie udało mu się wytworzyć wystarczająco oryginalnego stylu? Specjaliści mówią o ogromnym wpływie Auguste’a Rodina na rzeźbiarstwo Laszczki...

Rzeźba przedstawia postać siedzącej kobiety w ujęciu od pasa w górę. Kobieta trzyma w ręku lornetkę i lekko wychyla się z loży, chcąc zapewne przyjrzeć się dokładniej szczegółom wydarzenia artystycznego, w którym bierze udział. Na jej twarzy widoczny jest wyraz zadowolenia, wręcz rozmarzenia. 

Odlewy ciała pojawiają się w twórczości Aliny Szapocznikow od roku 1965, kiedy to w materiale rzeźbiarskim artystka zaczęła przedstawiać własne palce i usta. W roku 1971 wykonała z poliestru zmiażdżony Autoportret–Zielnik, uznawany za wprowadzenie do Zielnika — jednej z najważniejszych jej prac powstałych na podstawie odlewów ciała.