Kęty były znanym ośrodkiem rzemieślniczym. Wśród wielu przedstawicieli uprawianych tu rzemiosł prężnie działali również kuśnierze. Założyli własny cech, do którego później dołączyli kapelusznicy i krawcy. Sam patron muzeum – Aleksander Kłosiński – również pochodził z rodziny kuśnierskiej i dobrze znał zwyczaje cechowe. Skrzynia kuśnierzy została wykonana prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku. 

Skrzynia wykonana jest z drewna dębowego, z intarsją z drewna jesionowego. Intarsja przedstawia dwa aniołki, pomiędzy nimi drewnianą wannę piekarską (na wieku) oraz dwa pobijaki, cyrkiel i topór (na ścianie przedniej). Po bokach skrzyni znajdują się metalowe uchwyty, w środku schowek na przywileje cechowe...

Obiekt znajduje się w zbiorach muzealnych od 1979 roku. Według relacji poprzedniej właścicielki eksponatu, skrzynia pochodzi z kościoła św. Małgorzaty w Nowym Sączu, skąd przed laty otrzymał ją jej mąż.

Prezentowana amfora służyła do przechowywania pachnideł. Na prostokątnej podstawie znajduje się okrągła stopa otoczona wieńcem, tuleja gładka.

Skrzynia cechowa nazywana była też skarbcem, ladą lub matką. Ta, należąca do cechu młynarzy i piekarzy w Kętach, wykonana jest z drewna jaworowego i pochodzi z początku XIX wieku. W przeciwieństwie do pozostałych kęckich skrzyń cechowych jest prosta w formie, nie posiada żadnej skrytki, ani dekoracji malarskiej. Tym, co ją wyróżnia, są okucia, które sprawiają, że wygląda bardzo efektownie.

Prezentowany obiekt to wysoka, ciemnozielona skrzynia, wsparta na czterech profilowanych nóżkach z szufladą na dole. Ścianę licową zdobi dekoracja malarska w postaci stojących prostokątów o wklęsło ściętych narożnikach, wyodrębnionych z tła miodowym kolorem i wąską bordową ramką. Środek pól zdobią trójgałązkowe kolczaste bukiety wyrastające z dzbanów. Rysunkiem zbliżone są do naturalnych kwiatów polnych, tylko kolorystyka — czerń, bordo, biel — oraz fantazyjne ulistwienie nadają im nierealistyczny wygląd. Charakter malatury z tendencją do naturalizmu wskazywałby na późną produkcję, a jej nieporadne malarstwo świadczyłoby o wiejskim warsztacie, czy nawet indywidualnej, a nie seryjnej produkcji.

Skrzynie posagowe były niegdyś nieodłącznym elementem umeblowania niemal każdego domu. Często przekazywane z pokolenia na pokolenie, przemalowywane, odnawiane, z czasem mogły znacznie odbiegać kolorystyką i zdobieniami od swego pierwotnego wyglądu. Ich wrogiem były czas i moda, a także coraz tańsze, a przez to dostępniejsze szafy. 

Lada cechu krawców jest najstarszą skrzynią cechową w kolekcji Muzeum im. Aleksandra Kłosińskiego w Kętach. Kęccy krawcy założyli jeden najstarszych cechów w mieście, do nich należy też najstarszy zachowany statut, wydany przez króla Zygmunta Augusta w 1558 roku, w którym jest również mowa o skrzyni cechowej. Niestety skrzynia z tego okresu się nie zachowała, natomiast w zbiorach muzeum eksponowana jest nieco młodsza, bo wykonana w 1792 roku.

Drewniane puszki apteczne pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. Naczynia wykonane z drewna lipowego zostały pokryte warstwą polichromii w kolorze czerwonym. Na brzuścu w owalnym, rokokowym, ozdobionym złotym ornamentem kartuszu umieszczono nazwy surowców, do których przechowywania były...

Pomalowana na czarno szafka służyła do przechowywania w aptece leków o silnym działaniu. Zwykle na takiej szafie umieszczano napis Venena (łac. veneum — trucizna) oraz malowano symbole czaszki i skrzyżowanych piszczeli. Na drzwiach prezentowanej szafki zostały wymalowane białą farbą...