Życzenia noworoczne składane domownikom w odwiedzanych przez kolędników domach wyrażane były nie tylko słownie, poprzez odśpiewanie tak zwanych kolęd życzących oraz okolędowań kierowanych do każdego z mieszkańców. Oddawano je również poprzez sens życzeniowy elementów obrzędowych, czyli rytualnych zachowań kolędników i symboliczne znaczenie ich strojów i rekwizytów.

Nietypowa chanukija została osadzona na drewnianej podstawie, w której połowie znajduje się utworzona z dwóch desek ścianka, wzmocniona kolejną deska i metalową plakietą od tyłu. Do ścianki, od frontu przymocowano odlewany, żeliwny świecznik. 

Historia chrzcielnic siega początków chrześcijaństwa na ziemiach polskich. Najstarsze romańskie chrzcielnice najliczniej zachowały się na terenach dawnego państwa zakonu krzyżackiego oraz na Śląsku. Z kolei najwięcej chrzcielnic późnogotyckich znajduje się na terenach dzisiejszej Małopolski. Do XVI/XVII wieku wyposażenia wnętrza sakralnego jeszcze często wykonywane były z kamienia, licznie zachowane przykładowo na Śląsku. W nowożytności częściej jednak wykonywano je z drewna, przez wzgląd na jego dostępność i mniejszy koszt materiału, pokryte polichromią, bądź marmoryzacją, imitowały kamień. Z kolei w bogatszych parafiach, w większych ośrodkach miejskich zastępowano je w latach późniejszych nowymi, odlanymi najczęściej z brązu, stare niszcząc.

Huta szkła w Nalibokach w dobrach nieświeskiej linii Radziwiłłów została założona przez księżnę Annę z Sanguszków Radziwiłłową, wdowę po Karolu Stanisławie, w roku 1722. Huta była bardzo nowoczesna i znakomicie zorganizowana, nie ustępowała innym europejskim przedsięwzięciom gospodarczym tego rodzaju. 

Prezentowany obiekt pochodzi z Carnuntum, rzymskiego obozu legionowego i miasta położonego nad Dunajem między Wiedniem a Bratysławą. Płaskorzeźba wykonana w głębokim reliefie przedstawia scenę zabijania byka przez Mitrę. Bóstwo, ubrane w rzymską tunikę i czapkę frygijską, przytrzymuje zwierzę...

Jan Branicki z Ruszczy, starosta Niepołomicki w latach 1585-1611, szczególnie dbał o kościelne paramenty (szaty, naczynia liturgiczne i wszelkie sprzęty niezbędne do sprawowania liturgii i celebrowania kultu), fundując dla niepołomickiej świątyni: ornaty, dalmatyki, kapy, alby, kadzielnicę czy ampułki; jego żona Anna: obrusy ołtarzowe, welon, monstrancję i czarną zasłonę na ołtarz używaną podczas Wielkiego Postu. Kadzielnica będąca namacalnym dowodem jego czasów nosi wokół czaszy inskrypcje w języku łacińskim następującej treści: „IOANES DE RVSCZA BRANICZKI WENATOR CRAC’ CAPITANEVS NIEPOLOMIENSIS ECCLESIE DONAVIT”.

Wśród darów przekazanych MEK przez Leopolda Węgrzynowicza znajdują się rzeźby, obrazy na szkle, stroje, archiwalia, przedmioty związane z obrzędowością... Jednak Muzeum zawdzięcza mu znacznie więcej, niż można wyczytać z kart inwentarza, który zresztą w pierwszych latach funkcjonowania MEK, współtworzy, pomagając przy katalogowaniu i inwentaryzowaniu muzealnych zbiorów.

Chanuka to trwające osiem dni żydowskie święto świateł, w sensie historycznym upamiętniające zwycięskie powstanie Machabeuszy przeciwko Grekom, za czasów panowania Antiocha IV Epifanesa, w sensie etycznym zaś stanowiące upamiętnienie ocalenia judaizmu, w II wieku p.n.e. jedynej istniejącej religii monoteistycznej opartej na spójnym systemie wartości moralnych. 

Świecznik ośmiogniazdowy, wykonany na cześć święta Chanuka — zwycięskiego powstania Machabeuszy. Święto — zapisane w księdze Tanachu — liczy ponad 2 tysiące lat. Obchodzone jest od 25 dnia miesiąca kislew do drugiego dnia miesiąca tewet (listopad, grudzień). W czasie tego święta...

Świecznik pochodzi najprawdopodobniej z synagogi Wysokiej w Krakowie. W czasie II wojny światowej został zrabowany przez Niemców i przeniesiony do piwiarni, która znajdowała się w tym okresie na wzgórzu wawelskim. Po 1945 roku przechowywany w Państwowych Zbiorach na Wawelu, skąd w 1980 roku przekazany został do zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.