Donatywy (z łac. donum — dar) to specjalna kategoria numizmatów o cechach zarówno monet (wielokrotność dukata), jak i medali (wysoki poziom artystyczny). Miały charakter upominku wręczanego monarchom lub wybitnym dostojnikom w celu uzyskania ich przychylności, świadcząc jednocześnie o potędze i świetności swoich emitentów. W Rzeczypospolitej były wybijane na zlecenie bogatych miast — Gdańska i Torunia.
Monety z wizerunkami cesarzy wybijano w okresie ich panowania. Prezentowany solid został wybity za rządów bizantyjskiego cesarza Marcjana (450–457 r. n.e.). Awers przedstawia popiersie cesarza w diademie w otoku z napisu; rewers — postać bogini zwycięstwa Nike, ujętą napisem.
Szklany pieniądz zastępczy wydany przez Galicyjskie Akcyjne Zakłady Górnicze w Sierszy. Rewers gładki, na awersie wypukły napis „1 KGR MIESA WOLÓWEGO Z. S.”.
Skarb czterech złotych monet rzymskich z V wieku n.e. został znaleziony w Witowie. Są to trzy solidy cesarza Teodozjusza II (402−450) i jeden solid cesarza Walentyniana II (424−455). Pierwsza grupa monet przedstawia na awersie popiersie w zbroi. Imię cesarza wypisane jest w otoku − DN THEODOSI-VS P.F. AVG. Na rewersie przedstawiona jest siedząca bogini Roma. Waga monet jest znormalizowana (w gramach: 4,444; 4,444; 4,446). Czwarta moneta przedstawia na awersie popiersie cesarza i napis w otoku: DN ILA VALENTI-NIANVS PF AVG. Na rewersie widoczny jest cesarz stojący. Moneta jest nieco lżejsza — jej waga wynosi 4,338 g. Średnica monet zawiera się między 21 a 22 mm.
Został odkryty w sierpniu 1961 roku na osadzie w Pleszowie. Część depozytu znajdowała się w naczyniu glinianym, którego objętość wynosi ok. 2 litry. Pozostała część była rozproszona na dość znacznej przestrzeni. Skarb zawiera przedmioty srebrne: monety i ich fragmenty − 608...
Szklana moneta pańszczyźniana będąca zastępczym środkiem płatniczym na terenie dominium Korycińskich. Obiekt niezwykle interesujący, zarówno ze względu na swoją historię, jak i okoliczności towarzyszące jego pozyskaniu przez muzeum. Monety szklane były emitowane w XVII wieku przez Korycińskich herbu Topór, dzierżawców królewskiej wsi Jodłowa, położonej niedaleko Biecza. Skarb takich monet odnaleziono w roku 1890 pod posadzką bieckiego kościoła oraz w roku 1896 w Domu z basztą (obecnie oddziała Muzeum Ziemi Bieckiej) podczas rozbiórki pieca kaflowego.
W czasie powstania listopadowego, które wybuchło w Warszawie w 1830 roku przeciwko carskiej Rosji, Rząd Narodowy polecił wybić serię nowych monet obejmującą: 3 grosze miedziane, 10 groszy bilonowych, srebrną dwu- i pięciozłotówkę oraz złote dukaty typu holenderskiego. Zarząd nad mennicą warszawską przejął Bank Polski. Ze stempli monet usunięto głowę cesarza i dwugłowego orła rosyjskiego. Na awersach czterech pierwszych nominałów pojawił się ukoronowany herb polsko-litewski i napis „Królestwo Polskie”. Dodatkowo pięciozłotówka została zaopatrzona we wbitą w rant legendę: „BOŻE ZBAW POLSKĘ”. Monety wyemitowano według stopy z 1815 roku. Litery „K.G”, widoczne na rewersach, należały do Karola Gronaua — zarządcy mennicy warszawskiej w latach 1829—1834.
Medal Orderu Virtuti Militari został wykonany na zlecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego dla uhonorowania oficerów wyróżniających się w zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami (18 czerwca 1792). W pierwszym statucie nazwany Orderem Krzyża Wojskowego, do dziś pozostaje najwyższym polskim odznaczeniem przyznawanym za zasługi militarne.
Oryginał medalu nadanego Tadeuszowi Pankiewiczowi (21.11.1908—5.1.1993) przez izraelski Instytut Pamięci Narodowej Yad Vashem 15 września 1983 roku znajduje się w sanktuarium w Częstochowie, złożony tam w ofierze po śmierci Pankiewicza przez wdowę po nim. Niniejszy medal jest drugim egzemplarzem (duplikatem).
W zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa znajduje się ciekawy XIX-wieczny kielich o nieznanej historii. Według tradycji był on związany z postacią Jana Matejki. Srebrny puchar z przykrywką wykonany w stylu historyzującym, swoją formą i dekoracją przypomina gotyckie kielichy.
