Zdobiona siekierka z tulejką i uszkiem znaleziona w latach 70. ubiegłego wieku na polu w Gorzycach koło Żabna. Uszko miało walor użytkowy, służyło do przymocowania siekierki do zagiętego pod kątem prostym i wchodzącego w tulejkę trzonka. Na trzonki wybierano kawałki drewna, które w sposób naturalny były wygięte.
Widły, jedno z podstawowych narzędzi pracy chłopów, przez wieki spełniały także funkcje obronne — z braku innego oręża były używane do walki. Chłopi, wcielani do wojska od czasów średniowiecza, musieli sami organizować sobie oręże. By zabezpieczyć się przed zranieniami, nie posiadając zbroi, lub...
Laska z drewna bukowego, o przekroju sześciobocznym, lekko spłaszczona, równa na całej długości. Zaopatrzona jest w rączkę odlaną z mosiądzu, w kształcie toporka z lekko zaokrąglonym ostrzem. Na wierzchu toporka znajduje się tak zwana szyszka — mosiężna wypustka w kształcie owalu wpisanego w prostokąt, przybita czterema gwoździkami.
Rzecz współcześnie rzadko spotykana — przyrząd do zsuwania z nóg butów, zwłaszcza butów z cholewami. Bardzo popularny szczególnie w czasie, gdy modne były tak zwane oficerki.
Górniczy topór paradny (barta) inkrustowany z kościaną stopą. Drzewce ozdobione inkrustacją w formie plakietek z ornamentami roślinnymi i geometrycznymi. Na stopie wyryte godło górnicze (skrzyżowane młotki) i napis 17 DS 01, z drugiej strony — herb elektora saskiego.
Prezentowane mieszadło służyło do przygotowywania zestawów ziół na przeróżne dolegliwości. Do ogromnego miedzianego bębna wsypywano w odpowiednich proporcjach poszczególne zioła, a następnie, po ich dokładnym wymieszaniu uzyskiwano pożądane kombinacje ziół na przeróżne dolegliwości...
Stare narzędzie świątnickie, ściśle związane z warsztatem kłódkarskim, wykonane z drewna. Głównym elementem jest laska z osadzonym na niej krążkiem zamachowym również wykonanym z drewna. Poziomo umieszczona jest rączka połączona z laską rzemieniem...
Rodzaj piłki lub pilnika do wycinania wąskiej szczeliny w metalu. Najczęściej służył do wycinania wzorów na kluczach. Bukfel składa się z dwóch znitowanych z sobą blach, między którymi znajduje się wolna przestrzeń. W miejsce to włożona jest tzw. stalówka lub brzeszczot (często zakładano ich kilka...
Stępy, zwane również moździerzami kaszarskimi, używane były powszechnie w wielu domach jeszcze w okresie międzywojennym. Za ich pomocą obłuskiwano i kruszono ziarno zbóż na kaszę, między innymi kaszę jaglaną lub pęcak. Stępy były wykorzystywane również do otłukiwania, czyli śrutowania ziarna, rzadziej do...
W chłopskich zagrodach powszechnie wyrabiano masło, ubijając śmietanę w drewnianych, klepkowych maślniczkach. Przy tej pracy jednak ręce mdleją i cierpnie krzyż.
Pies do zdejmowania butów oficerskich, podarowany przez pana Piwowarczyka z Dębowej w 1982 roku. Podstawa z wyżłobionym fragmentem pod piętę — do postawienia nogi wraz z butem, posiada zabezpieczenie w kształcie podkowy, które przytrzymuje but i ułatwia jego ściągnięcie.
Tylko bardzo nieliczni spośród odwiedzających Muzeum w Kętach są w stanie określić, do czego mógł służyć prezentowany przedmiot. Kształtem przypomina popularne jeszcze niedawno metalowe zaparzacze do herbaty, lecz funkcję tę wyklucza znaczna wielkość. Urządzenie to pochodzi z 2 połowy XIX wieku...
Jednym z eksponatów, który zazwyczaj wzbudza spore zainteresowanie zwiedzających Muzeum w Kętach, jest XIX-wieczny drewniany obsypnik, który można też określić jako pług czy płużek. Od pługa różni go jednak to, że w trakcie orki nie odwracał skiby, przez co...
Drewnianych wideł, jako popularnego prostego narzędzia rolniczego, używano powszechnie do I połowy XX wieku, kiedy to zaczęły zastępować je coraz tańsze widły wykonane z żelaza. Typ wideł do rozrzucania gnoju znajdujących się w zbiorach Muzeum w Kętach można było spotkać na terenie południowej...
Prezentowana tu prasa służyła aptekarzom w Brzostku do przyrządzania zdrowotnych nalewek, zwanych (od łacińskiego słowa tinctura − nalewka) tynkturami. Bazą do ich przygotowania był zawsze alkohol, którym zalewano odpowiednie substancje, nie tylko owoce i zioła, ale także kwiaty, np. jaśminu, czarnego bzu, tarniny, głogu, znane również dziś. Cenione za właściwości zdrowotne, ale i smakowe, zajmowały ważne miejsce w domowych apteczkach, zwanych nie bez przyczyny „apteczkami przyjemnymi”.
Perkolator jest przyrządem służącym do ekstrakcji surowców roślinnych metodą polegającą na ciągłym, powolnym przepływie rozpuszczalnika przez warstwę surowca. Metoda ta nazywana jest perkolacją (łac. percolo, przepływać) lub rzadziej deplasacją. Dzięki niej otrzymuje się ekstrakty znacznie...
Tabletkarka ręczna była wykorzystywana w aptece do produkcji tabletek otrzymywanych przez sprasowanie sproszkowanej substancji leczniczej za pomocą tłoka. Prezentowany obiekt pochodzi z początku XX wieku. Tabletkarka ta została wyprodukowana w austriackiej firmie Kahnemann-Krause-Vienna.
XIX-wieczne urządzenie do produkcji tabletek. Dziś forma zażywanych przez nas tabletek wydaje się oczywista. Firmy farmaceutyczne ścigają się wręcz w uzyskiwaniu jak najwygodniejszej postaci wypuszczanych na rynek leków.
Pigulnica to urządzenie służące do wytwarzania pigułek (pilulae, od łac. pila — piłeczka, kulka), jednej z najstarszych form leków. Prezentowany eksponat konstrukcji Eugena Dietericha (II poł. XIX wieku) składa się z drewnianej podstawy oraz z ruchomej deseczki. Na obu elementach...
