Typ hełmu zamkniętego. Jeszcze do połowy XX wieku uważany był za XIX–wieczną kopię. Powleczony grubą warstwą czarnej farby, mającej chronić przed korozją, skwapliwie skrywał swoją tajemnicę. Reprezentuje późnogotycką formę hełmu, wykształconą ze średniowiecznej łebki, szeroko rozpowszechnioną u schyłku XV i na początku XVI wieku. Występował w licznych odmianach i wariantach, służąc zarówno rycerstwu, jak i żołnierzom należącym do innych warstw społecznych.

Chusta biała do wiązania na czepiec. Płótno białe, cienkie, haft biały płaski i dziurkowany. Dwa boki wycięte w zęby, otoczone jednym brzegiem dziurek, a dwa inne w zęby z potrójnym brzegiem dziurek. Między zębami pękate, wrzecionowate formy z dziurek. Między tymi formami sześciopłatkowy kwiatek w trzy jagody. Nad nimi pas z motywami „tureckich serc”.

Hełm utworzony z kolistych, zdobionych rozetkami, zachodzących na siebie łusek przynitowanych do skórzanego podkładu. Na szczycie znajduje się wielolistny medalion zwieńczony wysoką sterczynką. Otok złożony z kilku pasów blachy został ozdobiony turbanem z malinowego, silnie przetartego jedwabiu obszytego złotym galonem.

Szyszak husarski to typ hełmu używanego powszechnie w oddziałach polskiej jazdy husarskiej, podobny do zachodnioeuropejskich pappenheimerów. Występował w kilku odmianach: ze sterczynką na szczycie, z wysokim grzebieniem albo z wachlarzowatymi skrzydłami na dzwonie.

Misterne wiązania, które eksponują piękne hafty wykrochmalonego materiału... To dzięki nim chusta staje się prawdziwą dekoracją głowy. Czy jednak każdy potrafiłby dzisiaj zawiązać chustę czepcową? Czynność, która, zdawałoby się, dla naszych prababć stanowiła prozę życia, dziś mogłaby sprawić wiele kłopotu.

Na fotografii są przedstawieni dwaj chłopcy w strojach krakowskich. Fotografia jest wyjątkowa, ponieważ portretowani prezentują autentyczne stroje krakowskie z lat 1860–1880. Z lewej strony stoi zwrócony ¾ w lewo chłopiec w jasnej sukmanie i krakusce na głowie, w  prawej ręce trzymając wspartą o ziemię palmę wielkanocną. Za jego plecami stoi, trzymając rękę na jego ramieniu, drugi wyższy chłopiec w podobnej sukmanie i kapeluszu z piórami na głowie.

Dawniej zamężnym kobietom nie wypadało pokazywać się publicznie z odkrytymi głowami. Na co dzień nosiły małe chustki perkalowe lub kwieciste tybetowe, natomiast podczas świąt i różnych uroczystości z chusty tiulowej  upinały czepiec. Taki czepiec upinano po raz...

Czepiec znajduje się w zbiorach od 1960 roku, nie wiadomo, jakim sposobem do nich trafił. W muzealnym archiwum zachowały się cztery fotografie eksponatu, zakupione na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, zawierające na odwrociu adnotację, że właścicielką czepca była Ludwika Popardowska z podsądeckiej...

Oficerska czapka z orłem lotniczym (bajorek) ostatniego dowódcy 308. Krakowskiego Dywizjonu Myśliwskiego płk. pil. Karola Pniaka DFC. Mimo iż sama w sobie nie jest wyjątkowa — tego typu nakryć głowy zachowało się wiele — to jednak jej wartość historyczna jest niezaprzeczalna.

Kęty i okolice tradycyjnie od wieków były zamieszkane przez Lachów. Do dziś jednak przetrwało niewiele świadectw kultury laskiej, a jednym z nielicznych zachowanych jest strój kobiecy, którego elementy są prezentowane w Muzeum w Kętach. Pojedyncze przykłady takiego stroju można było zobaczyć...