Koncerz to rodzaj broni białej o charakterystycznej długiej, wąskiej głowni przeznaczonej do kłucia. W Polsce stosowany był jako jeden z elementów uzbrojenia jazdy husarskiej. Prezentowany egzemplarz jest równocześnie doskonałym przykładem oręża luksusowego, odznaczającego się nie tylko bogactwem materiału i dekoracji, ale również połączeniem broni białej z palną.

Prezentowana włócznia mogła powstać zarówno w V, jak i w XV wieku. Pomimo badań metaloznawczych przeprowadzonych przez specjalistów z Uniwersytetu Jagiellońskiego nie udało się jednoznacznie ustalić daty wykonania żeleźca włóczni.

Choć w ocenie specjalistów określenie „katowski” nie odzwierciedla rzeczywistego przeznaczenia broni, według legendy wymierzono nim karę dwóm gwarkom, którzy chcąc okraść kościół Najświętszej Panny (wchodzący w skład rozebranego częściowo w XIX wieku opactwa Augustianów), naruszyli stabilność... 

Broń o charakterze wybitnie dekoracyjnym i reprezentacyjnym jest trudna do jednoznacznej kwalifikacji. Głownię, uważaną za dzieło lwowskich Ormian, można wiązać z okresem panowania Jana III Sobieskiego. Antykizująca oprawa musiała powstać dużo później, o czym świadczy ornament rokokowy.

Wawelska buława jest okazem luksusowej broni paradnej. Jej proweniencja artystyczna jest trudna do jednoznacznego określenia. Ze względu na kompozycję oraz typ dekoracji można by ją zaliczyć do wyrobów tureckich, jednak charakterystyczne, wykwintne zestawienie złota i błękitnej emalii skłania badaczy do uznania jej za dzieło perskie.

Zbroja turniejowa skompilowana z kilku garniturów zbroi zachodnioeuropejskich powstałych w połowie XVI wieku.
Jej zasadniczą cześć stanowią kirys, obojczyk, naramienniki i taszki roboty najlepszych płatnerzy południowoniemieckich.
Na napierśniku z ością i gąską, czyli występem w części brzusznej, wytrawiony jest w pionowych pasach motyw wici roślinnej oplatającej panoplia i instrumenty muzyczne. Styl ornamentyki wskazuje na norymberskie pochodzenie napierśnika. Naplecznik jest oznaczony marką miejską Norymbergi, obojczyk natomiast marką miejską Augsburga. Dekoracja trawiona wici roślinnej na naramiennikach jest zbliżona w stylu do wyrobów Antona Peffenhausera, płatnerza czynnego w Augsburgu.

Łuska pocisku artyleryjskiego grawerowana i stylizowana na wazon to charakterystyczny element tzw. sztuki okopowej. Takie elementy, niekoniecznie o funkcji użytkowej, wykonywali żołnierze o uzdolnieniach artystycznych dla siebie lub na zamówienie. Często przedmioty tego typu...

Szyszak husarski to typ hełmu używanego powszechnie w oddziałach polskiej jazdy husarskiej, podobny do zachodnioeuropejskich pappenheimerów. Występował w kilku odmianach: ze sterczynką na szczycie, z wysokim grzebieniem albo z wachlarzowatymi skrzydłami na dzwonie.

Półzbroja husarska wykształciła się w pełni na początku XVII wieku i przetrwała w niezmienionym zasadniczo kształcie do połowy następnego stulecia. Łączy w harmonijny sposób tradycję zachodnioeuropejską oraz wschodnią. Prezentowana półzbroja składa się z napierśnika, naplecznika ze skrzydłami, obojczyka, pary naramienników oraz szyszaka. Wszystkie części ozdobiono mosiężnymi lamówkami z puncowanymi kółeczkami.

Prezentowany rząd koński jest częścią niemal typowego wyposażenia jeździeckiego, używanego w XVII- i XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej przez bogatą szlachtę i magnatów.
Rząd składa się z siodła, popręgu, strzemion oraz ogłowia ze szkofią i podpiersienia. Czaprak z parą taszek pochodzi również z kolekcji Adama Sapiehy, lecz brak proweniencji historycznej co do właściciela.