Xawery Dunikowski (1875–1964) jest jednym z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy XX wieku. Prezentowane popiersie Włodzimierza Iljicza Lenina pochodzi z okresu powojennego w twórczości artysty. Dunikowski po II wojnie światowej dał się porwać ideom socrealizmu. Zaangażowanie ideologicznie nie przełożyło się jednak na formę jego dzieł – pozostał wierny ekspresyjnej, uproszczonej formie, którą wypracował w dwudziestoleciu międzywojennym.
Film Szlachcic to zapis rozmowy artystki z Romanem Szlachcicem, synem Franciszka, wysokiego dygnitarza rządów PRL-u. Ta pełna nostalgii opowieść obnaża osobiste próby interpretacji historii, wskazuje na wątki polityczne minionej epoki, a także dotyka delikatnych relacji rodzinnych. W oczach syna Franciszek Szlachcic był osobowością wybitną. Swoją karierę rozpoczął jako robotnik, przeszedł przez niemal wszystkie szczeble działalności partyjnej, został wysokim funkcjonariuszem bezpieczeństwa publicznego, ministrem spraw wewnętrznych w roku 1971, zastępcą Edwarda Gierka i przez dwa lata, do 1976 roku, wicepremierem. Po tym okresie dobra passa Franciszka Szlachcica skończyła się. Z dnia na dzień został odsunięty od polityki i utracił wszystkie dotychczasowe wpływy i przywileje. Jedynym symbolem utraconego prestiżu stała się wybudowana parę lat wcześniej modrzewiowa willa w podwarszawskiej Magdalence, w której do dzisiaj mieszka jego syn.
Portret noszący tytuł Przodownik pracy przedstawia mężczyznę ubranego w niebieski drelich roboczy, spod którego widoczny jest kołnierzyk białej koszuli. Model ujęty został w en trois quarts. Ma starannie uczesane, gładko przylegające do głowy, krótko ścięte włosy, a jego twarz zdaje się nie wyrażać żadnych uczuć.
