Przedmioty ze stopów metali szlachetnych były zazwyczaj opatrzone wybijanymi puncą (narzędzie złotnicze) znakami, tzw. cechami. Te niewielkie znaki z liczbami i przedstawieniami ujętymi w różnokształtne pola, które przypominają nieraz ubytki, są niezwykle cennym źródłem informacji o dziele. Możliwe jest wyszczególnienie kilku rodzajów znaków, przy rozpoznaniu ich elementów i funkcji. 

Jednym z cenniejszych ze względu na rangę artystyczną przedmiotów w tarnowskim muzeum jest kielich z nakrywą, z przedstawieniem 12 miesięcy. Wiązany jest z Saksonią, z Królewską Hutą Szkła w Dreźnie. Posiada budowę typową dla barowych, okazjonalnych kielichów, a dodatkowo jest wzbogacony stożkowatą ozdobną nakrywą.

Dekoracja rytowana na czaszy pucharu ukazuje mitologiczną scenę przedstawiającą Orfeusza siedzącego pod drzewem, grającego na lirze, w otoczeniu zwierząt. Po drugiej stronie napis: „Orphus gra zapewnie z drzewem y zwierzami”. Pisownia z błędami pozwala powiązać ten obiekt z saskimi rytownikami z rodziny Heinzów, pracującymi w tym okresie w radziwiłłowskiej hucie szkła w Nalibokach. 

Kidusz tłumaczy się z języka hebrajskiego jako „uświęcenie”. Ceremonię tę odprawia się na rozpoczęcie szabatu lub innych świąt, odmawiając specjalne błogosławieństwo nad pucharem czerwonego, słodkiego wina (ewentualnie soku z czerwonych winogron). 

Marcin Marciniak i Jan Sapiński nie przypuszczali, że poranek 3 maja 1909 roku przyniesie coś szczególnego i w jakikolwiek sposób zmieni ich życie. Podczas pracy w polu, po uderzeniu lemiesza jeden z nich natrafił na twardy przedmiot. Obrośnięte gliną naczynie okazało się jednym z najcenniejszych zachowanych zabytków rzemiosła artystycznego sztuki przedromańskiej związanej z początkiem chrześcijaństwa na ziemiach polskich. 

Kielich z pateną stanowi dar dla Jana Pawła II od prezydenta Senegalu, Abdou Dioufana, podarowany Ojcu Świętemu podczas pielgrzymki do Senegalu w dniach 19–23 lutego 1992 roku. 

Tło kulturowe epoki w przypadku tarnowskiej kolekcji znajduje swe odpowiedniki w kulturze sarmackiej, charakteryzującej się potrzebą prezentacji zamożności i bogactwa właściciela. Prym szlachty i magnaterii posiadającej w XVIII wieku olbrzymie latyfundia i przywileje wpływał na rozwój i uprzemysłowienie kraju, a także na potrzebę prezentowania majątku i pozycji społecznej.

Kielich wykonany w rzymskiej pracowni około 1360 roku. Ustawiony na dziesięciolistnej stopie z cokolikiem, zdobionym pasem dekoracji geometrycznej. Stopa nakryta gładkim płaszczem, z aplikowanym medalionem o grawerowanym herbie ujętym wieńcem laurowym w polu oraz, po przeciwnej stronie płaszcza, z emaliowaną tarczą przedstawiającą Grupę Ukrzyżowania.

Kielich znajduje się w zbiorach muzealnych od 2004 roku, kiedy to został zakupiony w jednym z sądeckich antykwariatów. Jest najstarszym eksponatem rzemiosła artystycznego w sądeckim muzeum. Stanowi przykład XVII-wiecznego złotnictwa małopolskiego o cechach charakterystycznych dla warsztatów tego regionu, takich jak: smukła, gładka czara osadzona w koszyczku, owoidalny nodus, trybowana dekoracja oraz motywy uskrzydlonych główek aniołków, będące częstym elementem zdobiącym krakowskie złotnictwo tego okresu.

Czara włocławska to najcenniejszy i jeden z najstarszych zabytków rzemiosła artystycznego w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Powstała w I połowie X wieku, przypuszczalnie w warsztacie znajdującym się na terenie Lotaryngii lub Alemanii. Wykuta w srebrze, ze śladami złocenia, z dekoracją rytowaną, puncowaną i niellowaną. Na powierzchni naczynia z czterema wypukłymi medalionami umieszczono 8 scen opowiadających historię wyzwolenia Izraela z niewoli Madianitów przez Gedeona...