Do zanoszenia etrogu do bożnicy na święto Sukot służy specjalne, bogato zdobione naczynie. Ma ono zwykle kształt owocu, jak to znajdujące się w zbiorach Muzeum w Chrzanowie, lub miseczki i bywa wykonane ze srebra, czasem też wewnątrz złocone. Biedniejsi Żydzi używali do przenoszenia cytrusowego owocu drewnianych skrzyneczek. Funkcję naczyń na etrog pełniły też niekiedy srebrne cukiernice.

Zwyczaj zawieszania parochetu na drzwiach aron ha-kodesz (szafy ołtarzowej w synagodze, w której znajdują się zwoje Tory) odwołuje się do czasów biblijnych. W Świątyni Jerozolimskiej podobna zasłona oddzielała miejsce Święte od Najświętszego (tak zwanego Świętego Świętych)...

Według tradycji żydowskiej kobiety zamężne, ale także rozwiedzione i wdowy, powinny, na znak skromności (cnius), zakrywać swoje włosy w miejscach publicznych. Nakaz ten jest realizowany w różnych formach. W środowiskach ortodoksyjnych kobiety nadal golą głowy i przykrywają je chustami, zwanymi tichel, choć według Halachy (prawa religijnego) nie jest to konieczne.

Ślubna obrączka — w zgodzie z tradycją — zakładana jest przez pana młodego pannie młodej, jako symboliczne poświadczenie umowy ślubnej (ketuby). Obrączka ta musi być skromna, bez szlachetnych kamieni, ponieważ panna młoda nie powinna mieć wrażenia, że otrzymuje przedmiot dużej wartości, w obawie...

Przepiękna zasłona na szafę ołtarzową w synagodze, wyprodukowana w Nowym Jorku tuż przed wybuchem II wojny światowej i sprowadzona do Polski przez uwiecznionego wyszytym napisem donacyjnym fundatora, pana Cwi, syna Johoszuy Lehra.

Jednym ze zwyczajów związanych ze świętem Purim jest przesyłanie sobie nawzajem prezentów (miszloach manot), na które mają się składać co najmniej dwie porcje różnych przysmaków. Nie mogą one wymagać żadnych dodatkowych zabiegów ze strony obdarowanego – muszą nadawać się do natychmiastowego zjedzenia. 

Korona na Torę, określana jako keter to ozdoba wieńcząca przechowywany w pozycji pionowej zwój Tory, należy do elementów klej kodesz, czyli sprzętów i ozdób zwoju.

Pokrowiec w formie wydłużonego prostokąta został uszyty ręcznie z tkaniny w drobny wzór geometryczno-roślinny. Na awersie, w kartuszu w formie wieńca laurowego, widnieje haftowany napis donacyjny, który głosi: „To jest dar skromnej kobiety, błogosławionej pamięci Pani Hindy, córki wielkiego rabbiego Samuela Kaca, w r. (5)473” [=1713 r.].

Nietypowa chanukija została osadzona na drewnianej podstawie, w której połowie znajduje się utworzona z dwóch desek ścianka, wzmocniona kolejną deska i metalową plakietą od tyłu. Do ścianki, od frontu przymocowano odlewany, żeliwny świecznik. 

Świecznik chanukowy zapala się podczas święta Chanuki, obchodzonego na pamiątkę zwycięstwa Judy Machabeusza nad Seleucydami w roku 164 p.n.e. oraz rytualnego oczyszczenia sprofanowanej Świątyni Jerozolimskiej i ponownego jej poświęcenia podczas trwających osiem dni uroczystości. Wykonano wówczas...