Owalna tarcza, która zdobiła wejście do magistratu miejskiego Gorlic od przełomu XIX i XX wieku. Tarcza ma liczne przestrzeliny, będące dobitnym świadectwem walk toczonych w mieście i jego okolicy przez 6 miesięcy, na przełomie 1914 i 1915 roku. Miasto znajdowało się wówczas na linii frontu. O ostatecznym wyswobodzeniu Gorlic z okupacji rosyjskiej zdecydowała bitwa pod Gorlicami, która została stoczona 2 maja 1915 roku.

Jeden z szesnastu arrasów nad drzwi i okna, z herbami obu części Rzeczypospolitej. Były one odpowiednikami dużych tapiserii herbowych i miały za zadanie wypełniać zamek motywami heraldycznymi o znaczeniu państwowym. Ich format dostosowano do architektury wawelskiej rezydencji. Realizowały one program kompletnego ozdobienia reprezentacyjnych komnat tej siedziby brukselskimi tapiseriami.

29 września 1528 roku na zamku w Tarnowie Jan król Węgier, Dalmacji, Kroacji, margrabia morawski, łużycki, książę obojga Śląsków w zamian za gościnność udzieloną przez Jana hrabiego na Tarnowie, wojewodę ruskiego nadaje miastu Tarnowowi 500 florenów dochodu rocznego czerpanych z koszyckiej...

Wydany w Wiewiórce, wypoczynkowej rezydencji Tarnowskich. Pergamin zapisany w języku łacińskim. Na sznurze barwy oliwkowej zawieszona pieczęć rycerska Jana Tarnowskiego, okrągła, z czerwonego wosku, w misce woskowej naturalnej barwy, z wyobrażeniem herbu Leliwa, który do dzisiaj funkcjonuje jako symbol Tarnowa, z legendą „IOANNIS COMES IN TARNOW”.

Dekorowanie ścian drogocennymi tkaninami dodawało skromnym wnętrzom świetności i znaczenia. Z zachowanych opisów i inwentarzy wiadomo, że władcy europejscy niezwykle cenili sobie tego rodzaju dzieła i uwielbiali się nimi otaczać, gdyż dodawały posiadającym je splendoru. Tapiserie zamawiane były do konkretnych komnat siedziby władcy, gdyż pełniły odpowiednie funkcje w danej przestrzeni wyrażone przez tematykę ich przedstawień. Szczególne miejsce w całej kolekcji Zygmunta Augusta zajmowały arrasy monogramowe i herbowe, zamówione prawdopodobnie po 1553 roku (ok. 1555). Ich tematyka oraz zbiór motywów wyrażały ściśle sprecyzowany oraz bezpośrednio odnoszący się do osoby władcy i jego państwa program.

Pieczęć składa się z drewnianej rączki i mosiężnego tłoka pieczętnego. Rączka wykonana jest z drewna barwionego na ciemny kolor, toczona. Na tłoku znajduje się w negatywie herb Cesarstwa Austro-Węgier w tzw. wersji herbu małego obowiązującego od 1815 do 1915 roku. Otoczony jest napisem: „C.K. STAROSTA POWIATOWY K.K. BEZIRKSHAUPTMANN WADOWICE”.

W 1845 roku w Pamiątce z Krakowa Józef Mączyński wspomniał o istnieniu dwóch „starożytnych pieców” w pałacu biskupim w Krakowie. Piece zbudowane z kafli dekorowanych herbami biskupów: Marcina Szyszkowskiego (Ostoja) oraz Piotra Gembickiego (Nałęcz) już w połowie XVIII wieku były w złym stanie, co odnotowano w rewizjach pałacu. Jednak dzięki dużym, barwnym kaflom były z pewnością bardzo dekoracyjne. Niestety, w roku 1850 piece podzieliły los pałacu biskupiego, który spłonął podczas wielkiego pożaru Krakowa, a do dziś zachowały się jedynie pojedyncze kafle oraz ich fragmenty.

Tkanina ta była przeznaczona do zawieszenia nad drzwiami, stąd jej kształt – prostokąta zwieńczonego łukiem. Na jej środku znajduje się herb Litwy – Pogoń, przedstawiający zwróconego w lewo rycerza na koniu. Herb, nakryty wielkoksiążęcą mitrą, jest zawieszony na kwiatowych girlandach. Po jego obu stronach przedstawiono egzotyczne zwierzęta: po lewej skradającego się małego drapieżnika, po prawej zaś siedzi małpa, która zdaje się wpatrywać w odbiorcę. W tle arrasu widać młody las.

Kolejny arras z grupy tkanin naddrzwiowych i nadokiennych z herbami państwowymi. Jego wymiary wskazują, że miał się znaleźć w szerokiej wnęce okiennej. Zachowało się jedenaście oponek o tym przeznaczeniu. Środek prostokątnej tkaniny zamkniętej u góry łukiem zajmuje kartusz z herbem Litwy (Pogoń, pod mitrą książęcą). Za rozpiętymi w tle ciężkimi girlandami z owoców i liści widać rozległy pejzaż ze wzgórzami na horyzoncie; przy herbie stróżują szara wiewiórka lub popielica trzymająca w przednich łapach owoc (po lewej) i niezidentyfikowany ssak, być może szczur (po prawej).