Figurka pochodzi z cerkwi w Dubnem, wsi położonej przy granicy słowackiej, na południowy wschód od Muszyny. Stanowi ona jeden z nielicznych przykładów ludowej rzeźby cerkiewnej w zbiorach sądeckiego muzeum. Na uwagę zasługuje fakt, że wykonana została przez twórcę ludowego posiadającego dobry warsztat artystyczny.
Św. Mikołaj należy do najpopularniejszych świętych na Rusi i w Grecji. Był biskupem miasta Miry w Azji Mniejszej. Przedstawienia jego wizerunku ukształtowały się na początku drugiego tysiąclecia. Z XII wieku pochodzą rozbudowane cykle ilustrujące jego żywot. W malarstwie tablicowym historia życia ukazywana była w tzw. klejmie — pasie okalającym główne pole obrazowe, zawierającym kilka lub kilkanaście mniejszych obrazów. Główną postać św. Mikołaja ukazywano jako starca, w stroju biskupa, w ujęciu portretowym, półpostaciowym lub pełnopostaciowym.
Ikona ta pochodzi z cerkwi we wsi Czarna w Beskidzie Sądeckim. Przedstawia pełnopostaciowy wizerunek św. Dymitra z krzyżem w prawej ręce i z gestem wyznania wiary chrześcijańskiej lewą dłonią. Po bokach przedstawienie ujęte jest czterokwaterowymi, pionowymi pasami ze scenami z jego życia.
Krzyż pochodzi z cerkwi w Łosiu koło Krynicy. Jest jednym z dziewięciu cerkiewnych krzyży procesyjnych znajdujących się w kolekcji muzealnej. Ze względu na bogactwo przedstawień i walory artystyczne należy do najcenniejszych z nich i prezentowany jest na stałej ekspozycji sztuki cerkiewnej. Podobnie jak większość łemkowskich krzyży procesyjnych jest on dwustronnie malowany. Z jednej strony znajduje się przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, z drugiej Chrzest Chrystusa.
Eksponat pochodzi z cerkwi w Szczawniku, wsi położonej na północ od Muszyny. W ikonie uwagę zwraca sylwetka ukrzyżowanego Chrystusa, o wyraźnych dysproporcjach w stosunku do mniejszych postaci pod krzyżem: Matki Boskiej, św. Jana Ewangelisty, setnika Longinusa oraz dwóch świętych niewiast.
Nastawa pochodzi z cerkwi w Izbach — wsi położonej przy granicy ze Słowacją, na wschód od Krynicy. Ma ona unikalną formę wzorowaną na układzie podkarpackiego ikonostasu.
Ikona pierwotnie znajdowała się w cerkwi w Szczawniku, wsi położonej na północ od Muszyny. Jej centralną część zajmuje całopostaciowy wizerunek Archanioła Michała w typie zbrojnego wojownika z uniesionym mieczem w prawej ręce i pochwą w opuszczonej lewej dłoni. Archanioł stoi na wstędze ułożonej w znak nieskończoności, otoczonej rytymi, stylizowanymi roślinami w zielonej partii tła u dołu, które w górze staje się złote.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest kluczowym wydarzeniem dla chrześcijan, zaś święta Wielkanocy – najważniejszymi obchodami liturgicznego roku. Co ciekawe, wizerunek Chrystusa wychodzącego z grobu pojawił się w sztuce europejskiej dopiero u schyłku XII wieku. Wcześniej tajemnica Zmartwychwstania ukryta była w innych przedstawieniach, takich jak: Zstąpienie do otchłani, Trzy Marie u grobu, czy też Noli me tangere. Bywało także, że wszystkie te tematy występowały w jednym dziele sztuki (czego przykładem jest chociażby krakowski ołtarz mariacki Wita Stwosza), uzupełniając się wzajemnie i opowiadając całą historię Zmartwychwstania.
Eksponat pochodzi z cerkwi we wsi Królowa Ruska (po wysiedleniu Łemków otrzymała nazwę Królowa Górna). Ambona pierwotnie składała się z 3 elementów: baldachimu z wizerunkiem Ducha Świętego, kosza oraz obudowy schodów z balustradą w postaci deski w kształcie równoległoboku z namalowanym przedstawieniem dwukonnego zaprzęgu z prorokiem Eliaszem unoszącego się do nieba na ognistej chmurze.
Ikona pochodzi z cerkwi w Maciejowej, wsi położonej między Nowym Sączem a Krynicą. Typ przedstawieniowy zwany Pokrow wyobraża Matkę Boską, która rozpościera nad światem welon, zwisający z jej rozłożonych szeroko rąk nad zgrupowanymi u jej stóp postaciami. Źródłem dla tego tematu są dwie legendarne opowieści.
Obiekt pochodzi z cerkwi w Jastrzębiku, wsi położonej na południowy-zachód od Krynicy. Jest jednym z dwóch cerkiewnych tabernakulów, jakie posiada sądeckie muzeum. Są to niezwykle rzadkie eksponaty, a ze względu na czas powstania oraz bogatą dekorację malarską, sądeckie tabernakula są wyjątkowo cenne.
Krzyż pochodzi z cerkwi we wsi Bogusza, położonej na południowy wschód od Nowego Sącza. Jest jednym z pięciu łemkowskich krzyży napriestolnych, czyli ołtarzowych, znajdujących się w sądeckim muzeum. Ze względu na swoją dekoracyjną formę eksponowany jest na stałej wystawie sztuki cerkiewnej.
Puszka została zakupiona do zbiorów w 1998 roku. Prawdopodobnie pochodzi z nieznanej wsi w okolicach Gorlic. Po wojnie była przechowywana u rodziny księdza z tamtejszej wsi, już jako nieużywana. Puszka (łac. ciborium, pyxis) jest naczyniem służącym przechowywaniu komunikantów. Przyjmuje formę kielicha z dopasowaną pokrywą.
Idea Opieki Matki Boskiej, która występowała w ikonografii zachodniej jako Mater Misericordiae, na wschodzie zaś jako Pokrow i Pokrowa – posiada prawdopodobnie wspólne źródło. Jest nim legenda o cudownym ocaleniu przechrzty od śmierci w piecu ognistym przez Matkę Boską, która okryła go swoim płaszczem. Ikonografia Mater Misericordiae kształtowała się w zachodniej interpretacji na dwóch płaszczyznach – w typie monastycznym oraz w tradycji Mater Omnium, czyli opiekunki wszystkich ludzi. Motyw płaszcza opieki występował również w ikonografii innych świętych: św. Marcina z Tours, który podzielił się nim z żebrakiem; w przedstawieniach św. Urszuli, okrywającej swoje towarzyszki; czy św. Zofii osłaniającej córki. Z czasem motyw płaszcza pojawił się w przedstawieniach kolejnych świętych.
