Złoże soli kamiennej Wieliczka stanowi niewielki wycinek osadów morskiego miocenu wypełniających zapadlisko przedkarpackie i posiada ścisły związek genetyczny z budową geologiczną tego rejonu. Powstało około 13,6 mln lat temu w wyniku sedymentacji osadów w morzu mioceńskim, uformowane następnie tektonicznymi ruchami górotwórczymi. Profil litostratygraficzny złoża i jego otoczenia obejmuje utwory mezozoiczne (jura i kreda) oraz kenozoiczne (neogen i czwartorzęd).

Obraz został namalowany farbami olejnymi na desce. Na tle pejzażu o zaniżonym horyzoncie przedstawione są dwie postacie: Anioła Stróża i dziecka, które prowadzi, trzymając je za rękę.
Anioł zajmuje całą wysokość obrazu, kroczy w prawo, zwracając się jednocześnie w lewo, w stronę dziecka.

Najwcześniejsze potwierdzenie źródłowe dotyczące użytkowania w kopalni wielickiej kaganków datowane jest dopiero na początek XVI wieku, brak natomiast ścisłych danych co do kształtu i materiału, z którego były wykonane. Najpewniej stosowano kagańce dwojakiego rodzaju: gliniane — do trzymania w ręce lub przystosowane do postawienia na płaskim podłożu, oraz metalowe — z hakiem do przenoszenia i zawieszania, przegubowo łączonym z pojemnikiem na łój. Kształty obydwu typów są podobne − gruszkowate w rzucie pionowym.

Halit to minerał z grupy halogenków, którego głównym składnikiem jest chlorek sodu (NaCl). Nazwa pochodzi z połączenia dwóch greckich słów: halos – sól, słony, oraz lithos – kamień. Skała monomineralna zbudowana z halitu to halityt, potocznie zwany solą kamienną. Okaz ten pochodzi z Grot Kryształowych w Kopalni Soli w Wieliczce. Złoże soli kamiennej Wieliczka powstało ok. 13,6 mln lat temu w wyniku sedymentacji osadów w morzu mioceńskim.

Świętą Barbarę jako patronkę dobrej śmierci czcili przede wszystkim ci, którzy na śmierć nagłą i niespodziewaną byli najbardziej narażeni: górnicy, hutnicy, marynarze, rybacy, żołnierze, kamieniarze oraz więźniowie. Współcześnie święta Barbara uważana jest przede wszystkim za najważniejszą patronkę górników. Jednak w Wieliczce górnicy modlili się dawniej przede wszystkim do świętej Kingi, świętego Antoniego i świętego Klemensa.

Święta Kinga była przedstawiana w sztuce na dwa sposoby — jako młoda osoba w bogatym stroju księżnej oraz jako starsza zakonnica w habicie klaryski. Jan Matejko dokonał celowego zestawienia obu konwencji i sportretował św. Kingę w wieku około 60 lat w szatach księżnej, z atrybutami nawiązującymi do jej życia w klasztorze Klarysek (modlitewnik, pastorał, widok klasztoru w Starym Sączu). Modelem do postaci była hr. Katarzyna Adamowa Potocka, znana z innego portretu namalowanego przez Matejkę — tym razem w stroju współczesnym.

Sejf służący do przechowywania dokumentów księgowych przedsiębiorstwa solnego to najcięższy i największy obecnie eksponat w Zamku Żupnym, jeden z nielicznych zachowanych z jego oryginalnego wyposażenia. Został zakupiony przez wielicki Zarząd Salinarny w styczniu 1910 roku we Lwowie. Renomowany producent uwiecznił swą nazwę w zwieńczeniu kasy oraz przy wewnętrznym mocowaniu zamka: „C. K. Uprzywilejowana pierwsza krajowa Fabryka Kas Ogniotrwałych W. Kosiba & W. Chudzikowski Lwów”. 

Rzeźba w soli przedstawiająca św. Kingę, patronkę górników solnych. Postać Świętej monumentalna, twarz słabo zarysowana. Święta ubrana w habit w pasie przewiązany różańcem. Rzeźba znajdowała się pierwotnie w ołtarzu św. Krzyża na podszybiu Daniłowicza na poziomie III kopalni soli.

Agregat, czyli nagromadzenie minerałów pośród skał o odmiennym składzie i budowie, stanowi słownikowe określenie cech tego okazu. Pochodzi bowiem z Grot Kryształowych, miejsca w kopalni wyjątkowego, w którym ściany komór pokrywa skorupa przerastających się dużych kryształów halitu o znacznej...