|
 Pas skórzany bałkański – rekwizyt ze Szkoły Sztuk Pięknych Pas skórzany, szeroki, zdobiony elementami metalowymi oraz dużymi owalnymi kamieniami półszlachetnymi (prawdopodobnie agatami), ułożonymi szeregowo w trzech rzędach. Pas zapinany jest na trzy metalowe haczyki. Szerokie, bogato zdobione pasy zapinane na wiele klamer były charakterystyczne dla całego obszaru Karpat oraz Bałkanów. |
 Fragment projektu malowidła ściennego autorstwa Karola Kamieńskiego Malarz Karol Kamieński, błędnie nazywany niekiedy Dominikiem, był synem Macieja Kamieńskiego, polskiego kompozytora pochodzenia słowackiego. Dysponujemy szczątkowymi informacjami na temat życia artysty. Wiadomo, że w roku 1792 mieszkał w Warszawie przy ulicy Piwnej. Dzięki pomocy ojca udało mu się wstąpić na dwór króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. |
 Niedokończony portret mężczyzny w surducie Prezentowany portret ze zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie przedstawia niezidentyfikowanego mężczyznę w średnim wieku. Wizerunek jest niedokończony, dzięki czemu daje wgląd w proces powstawania obrazów w XIX wieku i ówczesną technikę malarską. |
 Serdak haftowany – rekwizyt ze Szkoły Sztuk Pięknych Serdak haftowany nićmi srebrnymi (?) i złotymi (?), z przodu mocno wycięty, zdobiony guzami zdobionymi czerwonym koralem (po każdej stronie osiem guzów), dominujący ornament geometryczny. |
 „Akt męski” Adama Ciopcio-Siemianowicza Adam Siemianowicz (pierwotnie Ciopcio) urodził się w roku 1902 w Orenburgu nad rzeką Ural w Imperium Rosyjskim. Przyszły malarz był synem Szymona Ciopcio i Julii z domu Abramik, chłopów z Podlasia zesłanych na Ural w roku 1888. Chłopiec zaczął malować już Orenburgu. Tworzył wówczas przeważnie pejzaże utrzymane w stylistyce postimpresjonistycznej. |
 „Martwa natura” Tomasza Lisiewicza Przedmioty przedstawione na obrazie są rekwizytami ze szkoły malarstwa historycznego Jana Matejki. Spośród rekwizytów namalowanych przez Lisiewicza rozpoznać można prezentowany na naszym portalu, złocony buzdygan znajdujący się do dzisiaj w zbiorach Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Rz A 107). |
 Projekt dekoracji wnętrza autorstwa Karola Kamieńskiego Malarz Karol Kamieński, błędnie nazywany niekiedy Dominikiem, był synem Macieja Kamieńskiego, polskiego kompozytora pochodzenia słowackiego. Dysponujemy szczątkowymi informacjami na temat życia artysty. Wiadomo, że w roku 1792 mieszkał w Warszawie przy ulicy Piwnej. Dzięki pomocy ojca udało mu się wstąpić na dwór króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. |
 „Doryphoros” (niosący włócznię) – odlew gipsowy figury antycznej Posąg młodzieńca niosącego włócznię (gr. Δορυφόρος, Doryphoros) znaleziony został w Pompejach przed wejściem do tzw. Palestry Samnitów w roku 1797. Statua wykonana jest z marmuru karraryjskiego i pierwotnie stała na postumencie z tufu wulkanicznego. Datuje się ją na II lub I wiek p.n.e. i jest kopią zaginionego brązowego oryginału wykonanego przez Polikleta w V wieku p.n.e. Posąg z Pompejów znajdujący się w Neapolu (Museo Nazionale, nr inw. 6011) uchodzi za najbardziej kompletną kopię klasycznej rzeźby. |
 „Afrodyta z Melos” – odlew gipsowy figury antycznej Oryginalny grecki posąg znaleziony został w roku 1820 na cykladzkiej wyspie Melos (starożytna greka: Μῆλος, wymowa: Mêlos, nowożytna greka: Μήλος, wymowa: Mýlos) i zakupiony przez markiza de Rivière’a, ówczesnego ambasadora Francji w Stambule. Ofiarował on rzeźbę Ludwikowi XVIII, który w kolejnym roku przekazał ją do Luwru, gdzie znajduje się do dzisiaj. Afrodyta z Melos stała się częścią francuskiej narodowej kolekcji antyków, która miała konkurować ze zbiorami British Muzeum, niewiele wcześniej wzbogaconymi o marmury Elgina – rzeźby i reliefy sprowadzone z Akropolu w Atenach przez Thomasa Bruce’a lorda Elgina. |
 „Studium aktu męskiego” Zdzisława Jasińskiego Prezentowany olejno malowany akt męski Jasiński – podówczas student krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych – wykonał w pracowni Floriana Cynka w roku 1884. Za pracę tę otrzymał nagrodę od uczelni. |
 „Żołnierz austriacki” Feliksa Szynalewskiego Feliks Szynalewski urodził się w Krakowie 11 maja 1825 roku. W latach 1835–1837 ukończył dwie klasy szkoły wydziałowej, w latach 1837–1841 trzy klasy Gimnazjum św. Anny, a następnie rozpoczął naukę w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa. Rysunku uczyli go Jan Nepomucen Głowacki oraz Jan Nepomucen Bizański, malarstwa – Wojciech Korneli Stattler, a rzeźby Karol Ceptowski. W czasie studiów Szynalewski zarabiał wykonywaniem litografii. |
 Szkic do obrazu „Stefan Batory pod Pskowem” Jana Matejki Rysunek stanowi studium przygotowawcze do obrazu olejnego Jana Matejki Batory pod Pskowem, znajdującego się w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie. Obraz został ukończony w roku 1872, a pracę nad szkicami do niego artysta rozpoczął już trzy lata wcześniej. Dzieło to nawiązuje w sposób swobodny do wydarzeń z trzech kampanii wojennych przeciwko Moskwie prowadzonych w latach 1577–1581 przez króla Stefana Batorego. |
 „Portret ks. Franciszka Siarczyńskiego” Karola Schweikarta Prezentowany portret powstał na podstawie litograficznego wizerunku Franciszka Siarczyńskiego (1758–1829) – księdza, historyka, geografa, publicysty, bibliotekarza i pierwszego dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie. |
 „Pejzaż włoski – Grotta del Cane” Prezentowany anonimowy obraz przedstawia słynną Grotę Psów (wł. Grotta del Cane). Znajduje się ona nieopodal Neapolu, nad jeziorem Agnano. W XVIII i XIX wieku jaskinia była jedną z atrakcji turystycznych regionu, tłumnie odwiedzaną przez arystokratów i intelektualistów peregrynujących po Italii w ramach tzw. Grand Tour – podróży po Starym Kontynencie, stanowiącej tradycyjny etap edukacji europejskich elit. |
 Rzeźba „Portret modelki” Wandy Ślędzińskiej Wanda Ślędzińska (1906–1999), rzeźbiarka, pedagożka związana przez wiele dekad z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. Pracę na akademii rozpoczęła jako asystentka w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Ślędzińska była pierwszą kobietą na stanowisku kierowniczki katedry rzeźby krakowskiej ASP. Funkcję tę sprawowała aż do przejścia na emeryturę w 1970 roku. |
 Warsztat do malarstwa ściennego – stolik/paleta na kółeczkach Drewniany stolik na metalowych kółeczkach, będący jednocześnie paletą do malarstwa ściennego, zaprojektował Wacław Taranczewski. Artysta w latach 1948–1970 pełnił na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie funkcję profesora, kierując katedrą malarstwa dekoracyjnego. |
 „Tondo z przedstawieniem trzech personifikacji sztuk” Stanisława Popławskiego Prezentowana plakieta w formie tonda niekiedy błędnie opisywana jest jako przedstawienie Trzech Gracji. W rzeczywistości relief przedstawia trzy personifikacje sztuk – malarstwa (kobieta po lewej, z paletą w dłoni), architektury (kobieta pośrodku, trzymająca model budowli) oraz rzeźby (mężczyzna trzymający głowę posągu). Popławski – czerpiąc ze sztuki starożytnej – zastosował charakterystyczną kompozycję typową dla przedstawień Gracji, a postaci ukazane są jako idealizowane akty. |
 „Gudea” – odlew gipsowy figury antycznej W oddziale zbiorów orientalnych Luwru znajduje się ponad 20 rzeźb uważanych za wizerunki Gudei (w sumie zachowało się ponad 30 wizerunków władcy). Część posągów przedstawia władcę w pozycji siedzącej, a część – stojącej. Prezentowana gipsowa kopia należy do drugiej grupy. W Luwrze znajduje się aż pięć tego rodzaju posągów. Wszystkie one pochodzą z Telo – stanowiska archeologicznego znajdującego się na miejscu starożytnego miasta Girsu w obecnym Iraku. Wszystkich pięć stojących figur Gudei pozbawionych jest głów. Posągi z Telo wydobyto podczas wykopalisk prowadzonych przez Francuzów w latach 1877–1933. Odlew w zbiorach ASP w Krakowie został wykonany wg tzw. Statuy E (sygn. AO 6), którą odkrył w roku 1881 Ernest Choquin de Serzec, kierujący wykopaliskami w Telo w latach 1877–1900. |
 „Popiersie Juliana Fałata” Konstantego Laszczki Brązowy popiersiowy portret przedstawia Juliana Fałata (1853–1929) – następcę Matejki na stanowisku dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych i pierwszego rektorznanya Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fałat wybrany w 1895 roku na stanowisko dyrektora SSP przeprowadził reformę uczelni. Zlikwidował Matejkowską pracownię malarstwa historycznego i sprowadził do Krakowa liczne grono profesorów reprezentujących nowe nurty w sztuce. |
 „Sam sobie” – autoportret Konstantego Laszczki Prezentowany autoportret wykonany z patynowanego brązu ukazuje artystę w popiersiu. Choć forma rzeźby poddana jest syntetyzacji, wizerunek uderza realizmem – rzeźbiarz uchwycił nie tylko swój wygląd, ale również charakterystyczne spojrzenie i napięcie mięśni twarzy. Faktura portretu jest zróżnicowana. |
