Jakie były inspiracje twórcy z kręgu warsztatu bieckiego? Jak umieścić XV-wieczną Madonnę Bolesną z Biecza w szerszym kontekście?
Tradycja wiąże ten ołtarzyk z odsieczą wiedeńską. Kiedy po zwycięstwie nad Turkami wojska Sobieskiego wracały do Rzeczypospolitej, w Bieczu zatrzymało się kilku wojaków. W podzięce za pokonanie pogan i wyjście cało z wojny, żołnierze zostawili w kościele w Bieczu ten polowy ołtarzyk.
Figura Marii pochodzi z grupy Ukrzyżowania, z której zachowała się również rzeźba św. Jana Ewangelisty, stanowiąca jej pendant, która także należy do zbiorów Muzeum Ziemi Bieckiej. Początkowo uważano, że obie figury były umieszczone na belce tęczowej bieckiej fary, jednakże ich mały rozmiar w stosunku do przestrzeni fary według historyków sztuki wyklucza ten pogląd. Najprawdopodobniej stanowiły zwieńczenie jednej z nastaw ołtarzowych. Prawdopodobnie wzorem dla tej figury jest Matka Boska Bolesna należąca do grupy Ukrzyżowania z belki w kościele św. Krzyża w Krakowie.
Matka Boska Bolesna należy do grupy figur powstałych pod wpływem warsztatu Mistrza Tryptyku Trójcy Świetej (tryptyk znajduje się w kaplicy Świetokrzyskiej przy katedrze wawelskiej, datowany na 1467 rok), aktywnie działajacego w Małopolsce w l. 60. i 70. XV w. Świadczy o tym typ twarzy bieckiej Matki Boskiej, który jest bliski fizjonomiom figur kobiecych tworzonym w warsztacie.
