Niepozorne miejsce. Od 1967 do 1981 roku po prostu „Bar Nadwiślański”. Jednak nawet wtedy na piwo umawiano się po prostu „w aptece”. Dziś oddział Muzeum Historycznego. Eleganckie wnętrze. Apteczne regały w biedermeierowskim stylu. Zdjęcia, mapy, dokumenty na ścianach. Gdzieś w głębi ukryte tylne wyjście.
O ile o Tadeuszu Pankiewiczu potrafimy powiedzieć parę słów, o tyle pytanie o trzy asystujące mu w aptece „Pod Orłem” pracownice mogłoby już sprawić kłopot. Znamy je z okupacyjnych fotografii, na których towarzyszą swojemu szefowi. Uśmiechnięte, sympatyczne, młode. Ale co tak naprawdę o nich wiemy? Czy znamy chociaż ich imiona?
Zdjęcie wykonane w 1942 lub 1943 roku, w trakcie funkcjonowania w Podgórzu getta krakowskiego, przedstawia Tadeusza Pankiewicza w otoczeniu swoich pracownic: Heleny Krywaniuk (w głębi), Aurelii Danek (w środku) i Ireny Droździkowskiej, które, w przeciwieństwie do szefa, nie pozostawały na noc w dzielnicy zamkniętej. Fotografia ukazuje też wnętrze apteki, typową ladę z wagą apteczną, w tle szafki z medykamentami, co wskazuje na wykonanie jej przez osobę stojącą w drzwiach frontowych budynku.
Kiedy umierała na raka piersi w sanatorium w Praz-Coutant we Francji, miała 47 lat. Choroba nowotworowa odezwała się u artystki pierwszy raz na początku 1969 roku. Alina Szapocznikow przeszła pomyślnie operację i terapię, a chorobę uczyniła kolejnym tematem swojej sztuki.
W centrum na ciemnym skórzanym fotelu siedzi dr Roman Glassner; z lewej na oparciu fotela — Helena Krywaniuk, opierająca się o stojącą za nią Aurelię Danek. Z prawej na oparciu przysiadł dr Leon Steinberg. W głębi za fotelem stoi Tadeusz Pankiewicz. W getcie nie wolno było mieszkać żadnemu „aryjczykowi”, Pankiewicz jako jedyny miał prawo stałego w nim przebywania i mieszkał w pokoju dyżurnym przy aptece. Wspólnie ze swymi pracownicami: Ireną Droździkowską, Aurelią Danek-Czortową i Heleną Krywaniuk nieśli pomoc uwięzionym w getcie mieszkańcom.
Film Anny Baumgart Paragraf 1000 jest efektem poszukiwań prowadzonych przez artystkę w archiwum Norweskiego Centrum Pamięci i Praw Człowieka w Falstad. Miejsce to w latach 1941–1945 pełniło funkcję obozu karnego SS, a po II wojnie światowej zostało przekształcone w więzienie dla osób kolaborujących z nazistami. Punktem wyjścia dla artystki stały się odnalezione w wyniku kwerendy dokumentacja oraz fragmenty scenariusza noworocznego spektaklu odegranego w 1947 roku przez skazańców i obrosłego politycznym skandalem.
Oryginał medalu nadanego Tadeuszowi Pankiewiczowi (21.11.1908—5.1.1993) przez izraelski Instytut Pamięci Narodowej Yad Vashem 15 września 1983 roku znajduje się w sanktuarium w Częstochowie, złożony tam w ofierze po śmierci Pankiewicza przez wdowę po nim. Niniejszy medal jest drugim egzemplarzem (duplikatem).
