Eksponat pochodzi z niezachowanego zamku kasztelańskiego w Bieczu. Dla mieszkańców i miłośników historii Biecza eksponat ten stanowi romantyczny przyczynek do dziejów miasta i mówi o jego wielkości i znaczeniu w zamierzchłych czasach.

Brunsviga 13 to ręczna mechaniczna maszyna licząca (arytmometryczna), z 13-pozycyjnym licznikiem wyników. Arytmometryczne maszyny zostały opatentowane w XIX wieku we Francji. Były przeznaczone do wykonywania zadań dodawania lub odejmowania, natomiast mnożenia i dzielenia można było dokonywać przez wielokrotne sumowanie i różnicowanie. Maszyny te napędzane były ręcznie (korbką lub dźwignią).

Kopiec Piłsudskiego to najmłodszy i największy z czterech krakowskich kopców, usypany na szczycie Sowińca znajdującego się w Lesie Wolskim. W 1934 roku Związek Legionistów Polskich wysunął pomysł usypania kopca-pomnika walki narodu o niepodległość. Kopiec zaczęto sypać 6 sierpnia 1934 roku w 20. rocznicę wymarszu z Krakowa I Kompanii Kadrowej Legionów.

Szyld reklamował usługi i produkty oferowane przez Leona Foltina, który był mechanikiem samochodowym i miłośnikiem motoryzacji w przedwojennych Wadowicach. Wywodził się ze słynnej rodziny drukarzy, którzy przez prawie 100 lat kształtowali rynek wydawniczy i księgarski Wadowic.

Prezentowane urządzenie służyło do wyciskania soku z owoców. Jego działanie polegało na miażdzeniu owoców w drewnianej beczce za pomocą dużego pokrętła umieszczonego nad nią, połączonego ze śrubą umieszczona wewnątrz urządzenia. W ten sposób otrzymywano płyn, który wykorzystywano zapewne nie tylko do celów spożywczych, ale także do sporządzania przeróżnych, często zdrowotnych, mikstur.

Broń o charakterze wybitnie dekoracyjnym i reprezentacyjnym jest trudna do jednoznacznej kwalifikacji. Głownię, uważaną za dzieło lwowskich Ormian, można wiązać z okresem panowania Jana III Sobieskiego. Antykizująca oprawa musiała powstać dużo później, o czym świadczy ornament rokokowy.

Obesłanie było charakterystycznym elementem obowiązującym w organizacji życia poszczególnych cechów. Stanowiło znak uwierzytelnienia przekazywanej wiadomości. Jeśli posłaniec posiadał z sobą obesłanie, wzywając na przykład na zebranie członków cechu, było ono potwierdzeniem, iż wiadomość pochodzi od mistrza cechu. Bez tego znaku informacja była uważana za niewiarygodną.

Oznaka (potocznie zwana „korpusówką”) pułków strzelców podhalańskich została wprowadzona w 1919 roku. Przedstawia swastykę o skróconych zagiętych częściach ramion na tle stylizowanej gałązki jodłowej. Swastyka to prastary indoeuropejski symbol słońca, ognia i pomyślności. Na ziemiach polskich najdłużej utrzymała się na Podhalu, gdzie była zwana „krzyżykiem niespodzianym”.

Prezentowany obiekt pochodzi ze spektaklu Teatru Cricot 2 Qui non ci torno più (Nigdy tu już nie powrócę), który powstawał w Krakowie i Mediolanie w latach 1987–1988. Premiera spektaklu odbyła się 23 czerwca 1988 roku w Piccolo Teatro Studio w Mediolanie. Akcja spektaklu dzieje się w knajpie. Na scenie metalowe stoliki knajpiane i taborety.