|
Szalkowa waga apteczna Prezentowana neobarokowa waga należy do rodzaju wag szalkowych. Od wieków waga była podstawowym narzędziem pracy w aptece, związana z przyrządzaniem i dawkowaniem leków. Ujednolicenie miar aptekarskich formalnie nastąpiło w 1555 roku, kiedy to Rada Municypalna Norymbergii ogłosiła... |
Rzeźba „Halabardnik” Eksponat pochodzi z niezachowanego zamku kasztelańskiego w Bieczu. Dla mieszkańców i miłośników historii Biecza eksponat ten stanowi romantyczny przyczynek do dziejów miasta i mówi o jego wielkości i znaczeniu w zamierzchłych czasach. |
Spinka do koszuli męskiej, krakowskiej Biżuterię w XIX-wiecznych strojach ludowych nosiły zarówno kobiety, jak i mężczyźni, którzy przewiązywali kołnierz koszuli czerwoną wstążką lub spinali jego boki spinką. Zwykle wykonywano ją z bakfonu (stopu miedzi, cynku i niklu) — materiału imitującego srebro. Spinkę ozdabiano koralem, choć tylko nieliczni mogli sobie pozwolić na to, by był to koral prawdziwy — częściej używano korali sztucznych a nawet chlebowych. |
Maszyna do liczenia „Brunsviga 13” Brunsviga 13 to ręczna mechaniczna maszyna licząca (arytmometryczna), z 13-pozycyjnym licznikiem wyników. Arytmometryczne maszyny zostały opatentowane w XIX wieku we Francji. Były przeznaczone do wykonywania zadań dodawania lub odejmowania, natomiast mnożenia i dzielenia można było dokonywać przez wielokrotne sumowanie i różnicowanie. Maszyny te napędzane były ręcznie (korbką lub dźwignią). |
Amonit „Euaspidoceras paucituberkulatum Arkell” Prezentowany okaz pochodzi z okresu jury górnej. Jest duży i dobrze zachowany. Posiada spiralnie płasko zwiniętą muszlę, bogato ornamentowaną. |
Łopatka pamiątkowa z okresu budowy kopca Piłsudskiego Kopiec Piłsudskiego to najmłodszy i największy z czterech krakowskich kopców, usypany na szczycie Sowińca znajdującego się w Lesie Wolskim. W 1934 roku Związek Legionistów Polskich wysunął pomysł usypania kopca-pomnika walki narodu o niepodległość. Kopiec zaczęto sypać 6 sierpnia 1934 roku w 20. rocznicę wymarszu z Krakowa I Kompanii Kadrowej Legionów. |
Skrzypce „polskie” Skrzypce tak zwane polskie. Nie zachował się ich oryginalny smyczek. Skrzypce zostały wykonane przez Antoniego Hybla z pobliskiej Gorlicom miejscowości Ropa. Ówczesna prasa, w 1925 roku, tak pisała o instrumencie: „przez ten wynalazek nastąpiła zupełna reforma w budowie skrzypiec... |
Szyld z ruchomymi czcionkami należący do rodziny Foltinów Szyld reklamował usługi i produkty oferowane przez Leona Foltina, który był mechanikiem samochodowym i miłośnikiem motoryzacji w przedwojennych Wadowicach. Wywodził się ze słynnej rodziny drukarzy, którzy przez prawie 100 lat kształtowali rynek wydawniczy i księgarski Wadowic. |
Pudernica Okrągłe pudełko z pokrywką, pełniące najpewniej rolę pudernicy, w kolorze mlecznym, zdobione medalionami oraz malowanym kolorowym wzorem kwiatowym. |
Maszynka do wyciskania owoców Prezentowane urządzenie służyło do wyciskania soku z owoców. Jego działanie polegało na miażdzeniu owoców w drewnianej beczce za pomocą dużego pokrętła umieszczonego nad nią, połączonego ze śrubą umieszczona wewnątrz urządzenia. W ten sposób otrzymywano płyn, który wykorzystywano zapewne nie tylko do celów spożywczych, ale także do sporządzania przeróżnych, często zdrowotnych, mikstur. |
Chusta pogórzańska „budrysówka” Chusta budrysówka (zwana też burdysówką) była noszona przez starsze kobiety. Składana na pół, po przekątnej, zarzucana na ramiona służyła jako ciepłe, zimowe okrycie. W czasie deszczu czy śniegu kobiety zakładały ją także na głowę. Środek chusty stanowiło jednobarwne, cienkie sukienko... |
Szabla z pochwą Broń o charakterze wybitnie dekoracyjnym i reprezentacyjnym jest trudna do jednoznacznej kwalifikacji. Głownię, uważaną za dzieło lwowskich Ormian, można wiązać z okresem panowania Jana III Sobieskiego. Antykizująca oprawa musiała powstać dużo później, o czym świadczy ornament rokokowy. |
Zegar stołowy tzw. wieżyczkowy Zróżnicowana forma i bogata ornamentyka plasują zegar wśród najlepszych dzieł zegarmistrzostwa augsburskiego przełomu XVI i XVII wieku. |
Obesłanie cechowe Obesłanie było charakterystycznym elementem obowiązującym w organizacji życia poszczególnych cechów. Stanowiło znak uwierzytelnienia przekazywanej wiadomości. Jeśli posłaniec posiadał z sobą obesłanie, wzywając na przykład na zebranie członków cechu, było ono potwierdzeniem, iż wiadomość pochodzi od mistrza cechu. Bez tego znaku informacja była uważana za niewiarygodną. |
„Okno” („Wielopole, Wielopole”, 1980) Rola tego obiektu jest w spektaklu dwojaka. Z jednej strony okno otwiera „Pokój Dzieciństwa” na zewnątrz, umożliwia przenikanie z innymi przestrzeniami. Podobnie jak miało to miejsce w spektaklu Umarła klasa (1975). „Okno jest niezwykłym przedmiotem, który dzieli nas od świata »po tamtej stronie«, od »nieznanego«... od Śmierci...”. |
Oznaka Strzelców Podhalańskich Oznaka (potocznie zwana „korpusówką”) pułków strzelców podhalańskich została wprowadzona w 1919 roku. Przedstawia swastykę o skróconych zagiętych częściach ramion na tle stylizowanej gałązki jodłowej. Swastyka to prastary indoeuropejski symbol słońca, ognia i pomyślności. Na ziemiach polskich najdłużej utrzymała się na Podhalu, gdzie była zwana „krzyżykiem niespodzianym”. |
„Manekin Pedla” — wizerunek Kazimierza Mikulskiego („Umarła klasa”, 1975) Manekin Pedla na krześle to obiekt ze spektaklu Tadeusza Kantora Umarła klasa, którego premiera odbyła się w Galerii Krzysztofory w Krakowie, w listopadzie 1975 roku. Przedstawia siedzącego na krześle mężczyznę ubranego na czarno, w surducie, z czapką z daszkiem, trzymającego na kolanach rozłożoną gazetę. |
„Zlew” („Nigdy tu już nie powrócę”, 1988) Prezentowany obiekt pochodzi ze spektaklu Teatru Cricot 2 Qui non ci torno più (Nigdy tu już nie powrócę), który powstawał w Krakowie i Mediolanie w latach 1987–1988. Premiera spektaklu odbyła się 23 czerwca 1988 roku w Piccolo Teatro Studio w Mediolanie. Akcja spektaklu dzieje się w knajpie. Na scenie metalowe stoliki knajpiane i taborety. |
Skarb brązowy ze Stefkowej Skarby to znaleziska przedmiotów, które zostały zgromadzone i celowo ukryte (zdeponowane), zazwyczaj w ziemi, z jakiegoś określonego powodu. Szczególnie liczne skarby pochodzące z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza to depozyty, w skład których wchodziły najczęściej ozdoby, narzędzia, broń i czasem naczynia brązowe. |
Pieczęć cechu sukienniczego 30 marca 1615 roku Mikołaj Spytek Ligęza, dziedziczny pan w Bobrku i Chrzanowie, zatwierdził artykuły cechu sukienników chrzanowskich, ustalające m.in. prawa i obowiązki członków cechu. Przywilej ten jest przechowywany w zbiorach muzeum... |